«Νοέμβρης 1973 – Νοέμβρης 2017: Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή! Η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική!

Ο ξεσηκωµός του Πολυτεχνείου, τον Νοέµβρη του 1973, αποτελεί πολύτιµη πηγή πείρας για τους σηµερινούς και τους αυριανούς µας αγώνες. Και φέτος θα βρεθούν αυτοί που θα εµφανίζονται σαν τιµητές του Πολυτεχνείου την ίδια ώρα που µε την πολιτική τους τσακίζουν τη ζωή των εργαζοµένων και της νεολαίας. Αυτό κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Άλλοι µε διάφορους τρόπους θα διαστρεβλώνουν τα συµπεράσµατα απ’ τον ξεσηκωµό, για να δικαιολογούν τη βάρβαρη πολιτική τους. Αυτό κάνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Και φέτος θα βγουν από τις τρύπες τους οι νοσταλγοί της χούντας και των βασανιστών της να κάνουν λόγο για “µύθο” του Πολυτεχνείου, αλλά και για τα “καλά” της χούντας. Αυτό κάνει η ναζιστική εγκληµατική Χρυσή Αυγή και άλλοι. Ποια είναι όµως η αλήθεια;

Ποιοι και γιατί επέβαλαν τη στρατιωτική δικτατορία;

Η διακυβέρνηση της χώρας, την 21η Απριλίου 1967, πέρασε από τα αστικά κόµµατα σε τµήµατα δυνάµεων του στρατού. Το πραξικόπηµα έγινε στο όνοµα του υποτιθέµενου “κοµµουνιστικού κινδύνου”. Αποδείχθηκε, για µια ακόµη φορά, πως ο αντικοµµουνισµός είναι πάντοτε προποµπός συνολικότερων αντιλαϊκών σχεδίων, έχει στο στόχαστρο συνολικά τον λαό, τη νεολαία, το κίνηµα. Οι λόγοι που επέβαλαν τη δικτατορία ήταν η ανάγκη του αστικού πολιτικού συστήµατος να προσπαθήσει να υπερβεί τις αντιθέσεις του, αλλά και για να στηριχτούν οι επιδιώξεις του αµερικανο-ΝΑΤΟικού ιµπεριαλισµού στην περιοχή.

Η εξουσία δεν άλλαξε χέρια, την κρατούσαν οι µεγάλοι επιχειρηµατικοί όµιλοι, όπως και πριν τη δικτατορία, είτε ήταν στην κυβέρνηση η “Δεξιά” είτε το “Κέντρο” είτε οι λεγόµενοι αποστάτες. Αυτό που άλλαξε ήταν η µορφή άσκησής της. Τα µονοπώλια βγήκαν ενισχυµένα απ’ τη χουντική διακυβέρνηση. Τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών εκτινάχθηκαν, ενώ εντάθηκε η εκµετάλλευση της εργατικής τάξης, τσακίστηκε το εργατικό κίνηµα µε την καταστολή. Ενδεικτικό της πολιτικής υπέρ των µεγάλων επιχειρηµατικών οµίλων που άσκησε και η χούντα είναι η πορεία των καπιταλιστικών κερδών, που αυξήθηκαν κατά 186% την περίοδο 1961 – 1971, ενώ οι µισθοί και τα µεροκάµατα, που το 1961 αποτελούσαν το 34,5% του ιδιωτικού εγχώριου εισοδήµατος, το 1971 έφταναν µόλις στο 40,5%. Αυτό το καθεστώς υµνούν σήµερα οι ναζί εγκληµατίες της Χρυσής Αυγής, που είχε στα όπα – όπα το µεγάλο κεφάλαιο και τα κέρδη του, και στο “γύψο” τον λαό, τη νεολαία, τις ανάγκες και τους αγώνες τους. Και σήµερα, άλλωστε, η Χρυσή Αυγή µε την εγκληµατική της δράση υπηρετεί τους καπιταλιστές, θέλει τους εργάτες να δουλεύουν σαν “σκλάβοι”.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ οργανώνουν τον αντιδικτατορικό αγώνα

Η αδυναµία του λαϊκού κινήµατος να αντιτάξει εξαρχής οργανωµένη αντίσταση για να αποτύχει το πραξικόπηµα, παρότι τα σχέδια για επιβολή της δικτατορίας ήταν γνωστά, έβαλε τη σφραγίδα της στην αντιδικτατορική πάλη που αργοπόρησε να πάρει µαζικά χαρακτηριστικά. Επιβεβαιώνεται πως µονάχα ένα γερά οργανωµένο εργατικό – λαϊκό κίνηµα που αντιπαλεύει την εξουσία των µονοπωλίων, όντας οργανωµένο στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, µε πολιτική επαγρύπνηση, µπορεί να είναι έτοιµο για να αντιµετωπίσει και τέτοια σχέδια σε βάρος του λαού. Βασική προϋπόθεση για να µπορέσει το εργατικό – λαϊκό κίνηµα να ανασυνταχθεί και να οργανωθεί, όπως αποδείχτηκε και από την περίοδο του αγώνα ενάντια στη δικτατορία, είναι το δυνάµωµα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Η κλιµάκωση του αγώνα

Απ’ την πρώτη στιγµή του πραξικοπήµατος, χιλιάδες µέλη και φίλοι του ΚΚΕ εξορίστηκαν σε ξερονήσια, ενώ στη διάρκεια της χούντας πολλοί βασανίστηκαν στα κολαστήριά της, πέρασαν από έκτακτα στρατοδικεία και είτε φυλακίστηκαν είτε εξορίστηκαν. Το πρώτο διάστηµα µετά την επιβολή της δικτατορίας, όταν κυριαρχούσαν ακόµα ο φόβος και η ηττοπάθεια, καθοριστική σηµασία για το σπάσιµο αυτού του κλίµατος, για να πάρει κουράγιο ο λαός, είχε η αταλάντευτη στάση των κοµµουνιστών απέναντι στους ανακριτές και τους βασανιστές. Πολλοί φυλακισµένοι και εξόριστοι, κοµµουνιστές και κοµµουνίστριες, στην πρώτη γραµµή των αγωνιστών, έδωσαν τέτοιο παράδειγµα.

Το ΚΚΕ, µετά τη 12η Ολοµέλεια της Κεντρικής Επιτροπής (Φλεβάρης 1968), άρχισε να ανασυγκροτεί τις παράνοµες Οργανώσεις του, να ξεκαθαρίζει τις γραµµές του απ’ τους οπορτουνιστές που ήθελαν να το διαλύσουν, στο όνοµα της “ανανέωσής” του. Ξεκινά η κυκλοφορία του παράνοµου “Ριζοσπάστη”.

Τον Σεπτέµβρη του 1968 ιδρύεται η ΚΝΕ. Η απόφαση αυτή δηµιουργεί νέα δεδοµένα για την ανασυγκρότηση του νεολαιίστικου κινήµατος. Ταυτόχρονα, ξεκινά και η έκδοση του παράνοµου “Οδηγητή”. Η συµβολή της ΚΝΕ και του ΚΚΕ ήταν πολύτιµη για την οργάνωση των αγώνων της νεολαίας ενάντια στη χούντα.

Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και καθώς αναπτύσσονται οι Οργανώσεις τους, ιδρύονται οι αντιδικτατορικές Οργανώσεις: Η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση – ΕΣΑΚ (τον Απρίλη του ’68), αργότερα η Αντιδικτατορική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας (Αντι-ΕΦΕΕ) και η Μαθητική Οργάνωση Δηµοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας (ΜΟΔΝΕ).

Σε πρώτη φάση, ο αγώνας είχε διάφορες µορφές: Διαβήµατα, υποµνήµατα, διακίνηση του παράνοµου Τύπου, προπαγανδιστική δουλειά µε πέταγµα τρικ, αναγραφή συνθηµάτων και µετάδοση ηχογραφηµένων µηνυµάτων σε κεντρικά σηµεία, κινητοποιήσεις οικογενειών κρατουµένων κατά των βασανιστηρίων.

Στα τέλη του 1971 και καθώς εξελίσσεται διεθνής καπιταλιστική οικονοµική κρίση (η λεγόµενη “πετρελαϊκή”), ο αντιδικτατορικός αγώνας αρχίζει να σηµειώνει άνοδο.

Ιδιαίτερα, το 1973 υπάρχουν αντιδράσεις και από την εργατική τάξη. Στην πρώτη γραµµή µπαίνουν διεκδικήσεις για την ίδρυση σωµατείων, για τα µεροκάµατα, τα ωράρια, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Οργανώνονται απεργίες στους τυπογράφους της Αθήνας, στους αλιεργάτες της Καβάλας, στους τεχνικούς της “Ολυµπιακής”, στη ΔΕΗ και αλλού. Κινητοποιήσεις οργανώνονται και απ’ τους φοιτητές – σπουδαστές. Απ’ το 1972 ξεκινούν κινητοποιήσεις µε αιχµή το αίτηµα της διεξαγωγής γνήσιων σπουδαστικών εκλογών. Το 1973, µε αφορµή τον “καταστατικό χάρτη” της Ανώτατης Παιδείας που προωθούσε η χούντα, οι αγώνες κλιµακώνονται. Το Φλεβάρη οι φοιτητές καταλαµβάνουν τη Νοµική για δύο µέρες. Μέσα στους µήνες Μάρτη – Απρίλη γίνονται καταλήψεις, ξανά στη Νοµική και στην Ιατρική, διάφορες κινητοποιήσεις σε άλλες σχολές της Αθήνας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης.

Αγωνιστικές κινητοποιήσεις οργανώνονται και από αγρότες σε ορισµένους χώρους, γίνονται συλλαλητήρια εναντίον των απαλλοτριώσεων γης που εφαρµόζονταν για την εγκατάσταση µονοπωλιακών οµίλων (π.χ. ΠΕΤΡΟΛΑ).

Παράλληλα, πραγµατοποιούνται και εκδηλώσεις µε καθαρά πολιτικό – αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Τέτοιες µέρες κινητοποίησης του λαού ήταν η 28η Οκτώβρη του ’72, η επέτειος του πραξικοπήµατος το ’73 και η Πρωτοµαγιά του ’73. Η ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα, βέβαια, δεν προέκυψε µόνο απ’ το ανέβασµα των µορφών πάλης, αλλά και µε την όξυνση της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης. Είχε µεγάλη σηµασία, για να προχωρήσει το κίνηµα µπροστά, να ηττηθούν οι απόψεις που αποδέχονταν το λεγόµενο “δηµοκρατικό” εγχείρηµα της χούντας, µε σκοπό να το αξιοποιήσουν, όπως έλεγαν, εκφράζοντας τη λογική του µικρότερου κακού, του “ρεαλισµού”. Βασικοί φορείς αυτών των απόψεων ήταν δυνάµεις του αναθεωρητικού φραξιονιστικού τµήµατος που αποχώρησε το 1968 από το ΚΚΕ, του λεγόµενου “ΚΚΕ Εσωτερικού”, καθώς και η ηγεσία της ΕΔΑ.

Έτσι, φτάσαµε στον Νοέµβρη του ’73 και την κατάληψη του Πoλυτεχνείου, που δεν ήρθε σαν “κεραυνός εν αιθρία” αλλά ήταν η κορύφωση όλης της προηγούµενης αγωνιστικής πορείας του λαϊκού και του νεολαιίστικου κινήµατος.

Ο ξεσηκωµός του Πολυτεχνείου

Το απόγευµα της Τετάρτης (14/11/1973), ξεκινά η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Φτιάχνεται ο πρώτος ραδιοφωνικός ποµπός, αρκετός κόσµος µαζεύεται γύρω απ’ το Πολυτεχνείο έως το βράδυ.

Την επόµενη µέρα, η Κοµµατική Οργάνωση Αθήνας καλεί τους εργαζόµενους και τους νέους να κατέβουν µαζικά στο Πολυτεχνείο. Από εκείνη τη στιγµή, η κατάληψη του Πολυτεχνείου καθώς ενώνεται µε το εργατικό – λαϊκό κίνηµα αποκτά χαρακτήρα παλλαϊκού ξεσηκωµού. Δίπλα στο σύνθηµα “Ψωµί – Παιδεία – Ελευθερία”, δυνάµωναν και τα “Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ” και “Κάτω η Χούντα”. Το µήνυµα ήταν πολιτικό, ανατρεπτικό, αντιιµπεριαλιστικό. Ο ρόλος του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ, παρά τις ελλείψεις που παρουσιάστηκαν, ήταν σηµαντικός. Η 16η Νοέµβρη ήταν η µέρα κορύφωσης της εξέγερσης. Οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας προχωρούν και αυτοί σε καταλήψεις. Στην Αθήνα, χιλιάδες λαού κατεβαίνουν µε πυκνά και µεγάλα µπλοκ στο Πολυτεχνείο. Οι οικοδόµοι και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν τα µαχητικότερα µπλοκ. Περίπου 150.000 λαού είναι στους δρόµους. Η αστυνοµία χτυπά τον λαό, χωρίς να µπορεί να διαλύσει τις διαδηλώσεις. Αργά το απόγευµα, πέφτουν οι πρώτοι νεκροί. Ξηµερώµατα της 17ης Νοέµβρη, τα τανκς κυκλώνουν το Πολυτεχνείο. Στις 3 το πρωί, ένα απ’ τα τανκς πέφτει πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου. Η θυσία δεν πήγε χαµένη: `Ανοιξε ο δρόµος για την κατάρρευση της δικτατορίας. Χιλιάδες νέοι και νέες απ’ το παράδειγµα του Πολυτεχνείου διαπαιδαγωγήθηκαν µε τα ιδανικά του οργανωµένου αγώνα.

Τελικά τον Ιούλη του 1974, κάτω από το βάρος της Κυπριακής τραγωδίας, στην οποία η χούντα πρωτοστάτησε, και την τουρκική εισβολή και κατοχή που ακολούθησαν, αλλά και λόγω των αναγκών του ίδιου του συστήµατος, το στρατιωτικό καθεστώς κατέρρευσε, ως αποτέλεσµα του συµβιβασµού που επήλθε ανάµεσα στις ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και του αστικού πολιτικού κόσµου από τη µία και τη χουντική διακυβέρνηση από την άλλη.

Η µορφή άσκησης της εξουσίας το 1974 άλλαξε. Η εξουσία όµως παρέµεινε στα χέρια των εφοπλιστών, των βιοµηχάνων, των τραπεζιτών, των µεγαλοεπιχειρηµατιών. Όσες κυβερνήσεις αναδείχτηκαν από τότε υπηρετούν το κεφάλαιο και τις διεθνείς καπιταλιστικές ενώσεις στις οποίες συµµετέχει.

Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!

«Έφτασαν ντυµένοι “φίλοι” αµέτρητες φορές οι εχθροί µου τα παµπάλαια δώρα προσφέροντας. Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά µόνο σίδερο και φωτιά. (…) Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά»

Οδυσσέας Ελύτης

Σήµερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν µπορεί να παριστάνει τον τιµητή του Πολυτεχνείου. Τρίζουν τα κόκαλα των νεκρών αγωνιστών του λαού όταν η κυβέρνηση από τη µία “ξεγυµνώνεται” μπροστά στον αµερικάνικο ιµπεριαλισµό, όπως µε την πρόσφατη επίσκεψη του Τσίπρα στον Τραµπ, και από την άλλη εµφανίζεται σαν “συνεχιστής” ηρωικών στιγµών του εργατικού – λαϊκού κινήµατος.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στηρίζει τις επιδιώξεις του κεφαλαίου στον ανταγωνισµό µε άλλα µονοπώλια άλλων χωρών. Γι’ αυτό και βάζει πλάτη στα επικίνδυνα πολεµικά σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στην περιοχή. Παίρνει µέρος στις µεγάλες κόντρες µεταξύ των ιµπεριαλιστών ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ρωσίας, Κίνας και άλλων καπιταλιστικών κρατών.

Η κυβέρνηση:

  • Αναβαθµίζει την αµερικάνικη βάση της Σούδας, το βασικό ορµητήριο για τους πολέµους στη Μέση Ανατολή, παζαρεύει τη δηµιουργία νέων βάσεων στη χώρα µας. Μετατρέπει την Αλεξανδρούπολη σε ΝΑΤΟλκό ορµητήριο.
  • Συγκαλύπτει τα σχέδια αξιοποίησης της βάσης του Άραξου για την αποθήκευση πυρηνικών όπλων.
  • Φορτώνει στις πλάτες του λαού 2,4 δισ. δολάρια για την αναβάθµιση των“F-16”. Η δαπάνη αυτή δεν έχει καµιά σχέση µε την άµυνα της χώρας. Οι ίδιες οι ΗΠΑ λένε ανοιχτά ότι η αναβάθµιση γίνεται για την πιο αποτελεσµατική εµπλοκή της Ελλάδας στους πολέµους του ΝΑΤΟ.

Όλα αυτά γίνονται στο όνοµα της “γεωστρατηγικής αναβάθµισης” της Ελλάδας και µε τη συµφωνία όλων των κοµµάτων, πλην του ΚΚΕ. Οι στόχοι της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας είναι εχθρικοί για τη νεολαία και τον λαό. Αφορούν αποκλειστικά τα κέρδη, το κοµµάτι από την πίτα που θέλουν να πάρουν οι µεγάλοι επιχειρηµατικοί όµιλοι της Ελλάδας. Τίποτα θετικό δεν προµηνύει η πιο βαθιά εµπλοκή της Ελλάδας στους ανταγωνισµούς και τους πολέμους των ιµπεριαλιστών. Κέρδισε κάτι ο ελληνικός λαός από τη συµµετοχή της Ελλάδας στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Συρία;

Οι κόντρες µεταξύ των ιµπεριαλιστών και των αστικών τάξεων κάθε χώρας για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στα πετρέλαια, το φυσικό αέριο και τους ενεργειακούς δρόµους της περιοχής µπορούν να οδηγήσουν σε γενίκευση του ιµπεριαλιστικού πολέµου.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ µπλέκει το λαό στα επικίνδυνα πολεµικά σχέδια στην περιοχή καλλιεργώντας την αφέλεια ότι το ΝΑΤΟ µας “προστατεύει”.

ΝΑΤΟ σηµαίνει χούντες και πολέµοι!

  • Η στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα έχει τη σφραγίδα των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ.
  • Η εισβολή και η κατοχή του 37% της Κύπρου έχουν τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ.
  • Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο έχει δώσει αέρα στα πανιά των διεκδικήσεων εκ µέρους της τουρκικής πλουτοκρατίας.
  • Το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο.

Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι καπιταλιστές µετράνε µόνο τα κέρδη τους, τους τζίρους και τα συµφέροντά τους. Στέλνουν τους λαούς να χύσουν το αίµα τους για ξένα προς τις ανάγκες τους συµφέροντα.

Δεν θα γίνουµε κρέας για τα κανόνια των εκµεταλλευτών! Παλεύουµε µε τη δική µας σηµαία, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Οι λαοί µε τον αγώνα τους και την αλληλεγγύη τους µπορούν να ανοίξουν έναν ριζικά διαφορετικό δρόµο σε ρήξη µε την εξουσία του κεφαλαίου, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Παλεύουµε για µία κοινωνία χωρίς κρίσεις, πολέµους, εκµετάλλευση

Ο λαός, η νεολαία, όταν είµαστε οργανωµένοι και ενωµένοι, όταν ξέρουµε γιατί παλεύουµε, µπορούµε να ξεπεράσουµε κάθε δυσκολία. Μπορούµε να αποκτήσουµε τεράστια δύναµη! Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγµατικό αντίπαλο: την εξουσία του κεφαλαίου, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Σήµερα έχουµε περισσότερες αποδείξεις. “Σωτήρες” και “εύκολες λύσεις” δεν υπάρχουν. Παίρνουµε τη ζωή µας στα δικά µας χέρια. Συνεχίζουµε την πάλη για να ανατρέψουµε τη δικτατορία των µονοπωλίων, για να κατακτήσει ο λαός την εξουσία και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει!

Ο 20ός αιώνας “άνοιξε” µε την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας νέων σοσιαλιστικών επαναστάσεων, που θα οδηγήσουν ξανά την ανθρωπότητα στην πρόοδο! Η κατάργηση της εκµετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο σοσιαλισµός, είναι το µέλλον!»