Η πορεία του ΑΟ Θήρας μοιάζει με παραμύθι και οι στυλοβάτες της ομάδας από τη Σαντορίνη, Aνδρέας Πατηνιώτης και Γιώργος Σκοπελίτης, εξηγούν στο «ΦΩΣ» γιατί το όνειρο δεν έχει τέλος.
Μιλούν στο «ΦΩΣ» ο Ανδρέας Πατηνιώτης και ο Γιώργος Σκοπελίτης για τις μεγαλύτερες χαρές και λύπες από την ενασχόλησή τους με το άθλημα.
Συνέντευξη στον ΣΤΕΦΑΝΟ ΛΕΜΟΝΙΔΗ
Μερικές αθλητικές ιστορίες μοιάζουν με παραμύθι, βγαλμένο όμως από τη ζωή, και ένα από αυτά είναι του ΑΟ Θήρας που έχει αρχή χωρίς τέλος, γιατί συνεχίζεται χάρη στις προσπάθειες μερικών φίλων του βόλεϊ και τη στήριξη των κατοίκων του δημοφιλούς νησιού. Για να είναι όμορφο, πρέπει να υπάρχει και συναίσθημα, που μερικές φορές εμποδίζει τις επιτυχίες, δεν προκαλεί όμως πίκρα και απογοήτευση γιατί γίνεται με αγάπη και μεράκι. Κι όταν κάποιος επιμένει, στο τέλος νικά, κόντρα σε αντίξοες συνθήκες, όπως η απόσταση από την ηπειρωτική Ελλάδα, τα έξοδα των μετακινήσεων και η αρχική διστακτικότητα αθλητριών και προπονητών να μετακομίσουν στο νησί.
Στυλοβάτες αυτής της προσπάθειας ο τουριστικός επιχειρηματίας Ανδρέας Πατηνιώτης και η οικογένειά του, μαζί με τον γεωπόνο-οινολόγο Γιώργο Σκοπελίτη, που ξετύλιξαν το κουβάρι του παραμυθιού. Ήταν μια φορά και έναν καιρό λοιπόν…
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 14 Οκτωβρίου 2023
«Όταν δεν υπήρχε κλειστό γυμναστήριο, είχαμε φτιάξει μια ομάδα, το Volcano view, και παίζαμε σε εξωτερικούς χώρους, ακόμη και με βροχή, γιατί αγαπούσαμε το βόλεϊ. Κάναμε τουρνουά με το Λιμενικό, τους δασκάλους, τους τουριστικούς πράκτορες. Είχε το νησί ομάδα μπάσκετ, τον Πανιώνιο, και την ΑΕ Σαντορίνης, που πήγαινε όμως και έπαιζε στη Σύρο γιατί δεν υπήρχε γυμναστήριο. Ώσπου η Μητρόπολη παραχώρησε ένα οικόπεδο και με πρωτοβουλία της τότε υπουργού Πολιτισμού Ελισάβετ Παπαζώη χτίστηκε το γυμναστήριο και δίπλα πάλι με παραχώρηση χωραφιού από τη Μητρόπολη κατασκευάστηκε το νοσοκομείο».
Κι αυτός ήταν ο λόγος που δημιουργήθηκε ομάδα βόλεϊ;
Ναι, με πρωτοβουλία του Γιώργου Σπυριδάκη που ήταν στιβικός, του Μανώλη Ορφανού που ανέλαβε τα διαδικαστικά, του Γιώργου Σκοπελίτη, του Θανάση Μέντα και του Δημήτρη Γκινοσάτη. Ήταν να την ονομάσουμε ΑΟ Σαντορίνης, αλλά τελικά τη βαφτίσαμε ΑΟ Θήρας.
Πρώτο βήμα;
Να φέρουμε κάποιο μεγάλο όνομα για να αποτελέσει τον μαγνήτη για τα νέα παιδιά. Ο Γιώργος Συνολάκης που βοήθησε τα μάλα την ομάδα στη Α2 κατηγορία, μίλησε το 2012 με την Ελένη Μεμετζή που ήταν παίκτρια και προπονήτρια. Την πείσαμε να έρθει, κατακτήσαμε το τοπικό πρωτάθλημα την πρώτη χρονιά και την επόμενη προβιβαστήκαμε στην Α1 γυναικών. Μάλιστα, βοήθησε την Ελένη ο Σωτήρης Αμαριανάκης. Βρεθήκαμε στα μεγάλα σαλόνια μόλις δύο χρόνια από την ίδρυσή μας. Ίσως δεν υπάρχει άλλη ομάδα στην Ελλάδα με τέτοιο ρεκόρ.
Ο κόσμος ανταποκρίθηκε;
Χαμός, δημιουργήθηκαν και οι Volcans, σύνδεσμος οπαδών, και μέρα με τη μέρα γέμιζε το γυμναστήριο με περισσότερο κόσμο και έρχονταν πολλά παιδιά να μάθουν βόλεϊ. Αυτός ήταν και ο στόχος μας. Να γυμνάζονται τα κορίτσια του νησιού, αφού μέχρι τότε είχαμε μόνο ποδόσφαιρο, τον Πανθηραϊκό, με χρηματοδότη τον Σπύρο Πατηνιώτη.
Ποιος στήριζε οικονομικά την ομάδα;
Μπορούσαμε οι διοικούντες να βάλουμε από 500 ευρώ και να καλύψουμε τον προϋπολογισμό, αλλά προτιμήσαμε να την κάνουμε ομάδα του νησιού και πήραμε χορηγίες των 100 ευρώ από Σαντορινιούς.
Τι προβλήματα αντιμετωπίσατε στη μεγάλη κατηγορία;
Δεν έρχονταν οι παίκτριες. Δεν μπορούσαμε να τις πείσουμε. Μόλις όμως συμφωνήσαμε με την Τένεβα, άλλαξαν τα πράγματα. Ήρθαν οι Τσοχατζή, Καρπουζά, Καβαθά, Βεργίδου, Σκορδίλη, Μουντάκη. Οι δύο τελευταίες, μάλιστα, είναι ακόμη στο νησί και ασχολούνται με τις υποδομές. Να μην ξεχάσουμε, βέβαια, τη Μαριαλένα Αρτακιανού που έμεινε οκτώ χρόνια στην ομάδα.
Ταυτόχρονα διοργανώσατε και σπουδαίες αθλητικές συναντήσεις για να δει ο κόσμος μεγάλα ονόματα.
Με τη βοήθεια του δήμου, φιλοξενήσαμε το Σούπερ Καπ βόλεϊ ανδρών Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός και μετά δύο φάιναλ φορ Κυπέλλου βόλεϊ γυναικών.
Φυσικά ήρθαν και μεγάλοι χορηγοί.
Ναι, μεγάλοι χορηγοί, όπως η οικογένεια Πατηνιώτη και η Αegean. Xωρίς αυτούς δεν θα φτάναμε τόσο ψηλά.
Υπήρχε ήδη ο Πανναξιακός στην Α1 γυναικών.
Ναι, ήταν έναν χρόνο μπροστά όσον αφορά τις ανόδους. Δυστυχώς λείπει η ομάδα της Νάξου που μας βοήθησε και τη βοηθήσαμε. Είχαμε μια ομάδα στο απέναντι νησί και κάναμε όποτε θέλαμε φιλικά ματς. Λείπει ο Πανναξιακός από το πρωτάθλημα. Υπήρχε και υγιής ανταγωνισμός, η μία ομάδα τραβούσε την άλλη προς τα πάνω. Παίξαμε και οι δύο σε τελικούς πρωταθλήματος και Κυπέλλου.
Και πού φτάσατε;
Παίζουμε ανελλιπώς τα 5 τελευταία χρόνια στα φάιναλ φορ του Κυπέλλου και φτάσαμε σε έναν τελικό πρωταθλήματος.
Με μεγάλο πρόβλημα;
Τη νησιωτικότητα. Για να πάμε σε εκτός έδρας παιχνίδια, ανεβαίνουμε σε πλοίο ή αεροπλάνο. Το κάνουμε 11 φορές τον χρόνο κι αν προσθέσουμε το Κύπελλο και τα φιλικά ματς ξεπερνάμε τις 15.
Να βάλουμε και την Ευρώπη.
Βέβαια, εκεί φτάσαμε ως τους προημιτελικούς του Τσάλεντζ Καπ και αποκλειστήκαμε στο χρυσό σετ. Πρέπει να καταλάβει η Ομοσπονδία ότι έχουμε τεράστιο βάρος και πρέπει να μας βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο. Τον χειμώνα που φεύγουν από τη γραμμή τα γρήγορα πλοία θέλουμε 9 ώρες να φτάσουμε στον Πειραιά. Και πολλές φορές με φουρτούνα. Για να πάμε στη Θεσσαλονίκη αλλάζουμε δύο αεροπλάνα. Ευτυχώς βοηθάει η Αegean που είναι ο μεγάλος χορηγός και ο δήμος.
Ταξιδεύετε με πλοίο ή με αεροπλάνο;
Οικονομικά μας βγαίνει το ίδιο γιατί στο πλοίο πληρώνουμε καμπίνες, φαγητό και χάνουμε και τον δεκαπλάσιο χρόνο.
Και στις διαμονές;
Ο μεγάλος χορηγός είναι η οικογένεια Πατηνιώτη, που έχει κλεισμένο όλο τον χρόνο ένα ξενοδοχείο της για να μένουν οι αθλήτριες. Το Μarkezinis Suites που βρίσκεται απέναντι από το πατρικό σπίτι του Πατηνιώτη. Ήταν το σπίτι του πρώην πρωθυπουργού Σπύρου Μαρκεζίνη.
Η μεγαλύτερη χαρά που πήρατε ως τώρα;
Όταν ακούσαμε τον εθνικό ύμνο στη Σαντορίνη στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι και είδαμε την ελληνική σημαία να ανεβαίνει στον ιστό. Κι όταν η Ελένη Μεμετζή έβαλε την πρώτη Σαντορινιά, την Ελευθερία Γαλανού, να κάνει ένα σερβίς σε επίσημο αγώνα. Πάνω από 800 άτομα σηκώθηκαν όρθια και χειροκροτούσαν επί ένα πεντάλεπτο. Συγκινηθήκαμε πολύ, ανατριχιάσαμε. Αυτός, όπως προαναφέραμε, ήταν και ο κύριος λόγος που φτιάξαμε την ομάδα: για να αθλούνται τα κορίτσια του νησιού. Παρ’ όλα αυτά, έχουμε πρόβλημα με τις ώρες που μας διαθέτουν το γυμναστήριο γιατί υπάρχουν και ομάδες μπάσκετ. Διώχνουμε παιδάκια γιατί δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε τις ανάγκες μας. Και διαθέτουμε τέσσερις προπονητές, μαζί με τους Γιώργο Κατσαρό, Μαρίλι Κυλικίδου για τα μικρά.
Η μεγαλύτερη λύπη;
Όταν χάσαμε στον τελικό του Κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ. Είχαμε αποκλείσει τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και πιστεύαμε ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε έναν τίτλο. Και την εποχή του κόβιντ φτάσαμε στο φάιναλ φορ, κληρωθήκαμε με τον Άρη, ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟΚ και θα παίζαμε ακόμη έναν τελικό. Και διεκδικούσαμε το πρωτάθλημα όταν διακόπηκε λόγω πανδημίας και ανακηρύχθηκε πρωταθλητής ο Ολυμπιακός γιατί ήταν πρώτος ως τότε.
Κάνατε και λάθη.
Βεβαίως. Όποιος δουλεύει κάνει λάθη. Το θέμα είναι ότι τα διορθώνουμε και δεν τα ξανακάνουμε. Μαθαίνουμε. Είναι δικαιολογημένο γιατί μπήκαμε σε ένα πέλαγος και κολυμπάμε μόνοι μας. Και τα λάθη τα κάνουμε γιατί λειτουργούμε συναισθηματικά. Δεν είμαστε ρεαλιστές, δεν είμαστε killers. Aντιμετωπίζουμε τις αθλήτριες ως οικογένεια, όχι ως εργαζόμενες. Και επειδή στις επιχειρήσεις μας θέλουμε να έχουμε καλοπληρωμένους και στην ώρα τους τούς εργαζόμενους, έτσι κάνουμε και στην ομάδα. Δεν το θεωρούμε όμως αδυναμία μας. Είναι βασικός και απαράβατος κανόνας σε όλα.
Διακρίνω μια πικρία.
Δεν θέλουμε να αναφερθούμε περαιτέρω. Όλα καλά.
Θα μπορούσατε την εποχή που δεν υπήρχαν στον χάρτη ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ να κάνετε οικονομική υπέρβαση και να πάρετε έναν τίτλο.
Δημιουργούμε τις ομάδες μέχρι εκεί που φτάνει η τσέπη μας. Δεν χρωστούσαμε και δεν χρωστάμε σε κανέναν και ουδείς έφυγε από το νησί φεσωμένος. Τουναντίον, τους πληρώνουμε και με το παραπάνω. Δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλες ομάδες. Και δεν θέλουμε να είμαστε ένα πυροτέχνημα. Να ανοιχτούμε οικονομικά να πάρουμε έναν τίτλο και μετά να σβήσουμε από τον χάρτη. Το ίδιο ισχύει και με τους χορηγούς μας. Υπάρχουν επιχειρηματίες που μπορούν να βάλουν για παράδειγμα 30.000 τον χρόνο, αλλά προτιμούμε να βάζουν από 10.000 για τρία χρόνια. Θέλουμε να τους κρατάμε κοντά μας, όχι να τους εκμεταλλευόμαστε.
Πάμε στο παρόν, όπου κάνατε τη μεγαλύτερη ελληνική μεταγραφή σας με τον ερχομό της κορυφαίας πασαδόρου Στέλλας Χριστοδούλου. Πώς τα καταφέρατε όταν είχε προτάσεις, μπορεί και καλύτερες οικονομικά, από τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ;
Μας εμπιστεύτηκε. Την προσέγγισε ο Ανδρέας Πατηνιώτης και ό,τι της υποσχέθηκε το τηρούμε. Όχι μόνο με τη Στέλλα, αλλά με οποιαδήποτε αθλήτρια έρχεται στη Σαντορίνη.
Της δώσατε και μεγάλο συμβόλαιο, πάνω από 40.000.
Δεν μπορούμε να πούμε το ποσό, αλλά πιστεύετε ότι δεν της έδιναν τα ίδια χρήματα η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ; Και περισσότερα, αλλά δεν ήταν οικονομικό το θέμα. Ο Πατηνιώτης έχει τον τρόπο του, αυτό που μέτρησε όμως ήταν το σκεπτικό της διοίκησης και ο τρόπος που της μιλήσαμε και την πλησιάσαμε. Και είναι δύσκολο για μια υψηλού επιπέδου παίκτρια να φύγει από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη και να έρθει σε ένα νησί, μακριά από τους φίλους και την οικογένειά της.
Έχετε και πλεονεκτήματα.
Πράγματι. Οποιαδήποτε συνειδητοποιημένη αθλήτρια που σκέφτεται επαγγελματικά θα μας προτιμήσει. Εδώ θα προπονείται όσο θέλει, θα την απασχολεί μόνο αυτό που κάνει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και θα έχει λυμένα όλα τα προβλήματα. Τις μετακινήσεις της, τη διαμονή σε πεντάστερα ξενοδοχεία, φαγητό από κορυφαίους σεφ, πλυμένα και σιδερωμένα τα ρούχα της. Και πληρωμένη μέχρι το τελευταίο ευρώ, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Όποια αθλήτρια είναι επαγγελματίας θα μας προτιμήσει, αλλά δυστυχώς δεν είναι πολλές. Η Αρτακιανού και η Τένεβα είναι λαμπρά παραδείγματα.
Πείτε μας για την Αρτακιανού. Χωρίσατε με πόνο ψυχής;
Καθόλου, παρότι τη θεωρούμε Σαντορινιά μετά από 8 χρόνια παραμονής στο νησί. Από την πρώτη στιγμή, της είπαμε ότι η πόρτα είναι ανοιχτή αν θέλει να παίξει στο εξωτερικό ή σε άλλη μεγάλη ομάδα. Και χαιρόμαστε που κατάφερε το παραπάνω, που πήρε Κύπελλο με την ΑΕΚ και συνεχίζει την καριέρα της στον Ολυμπιακό.
Ναι, αλλά δεν έμεινε κανένας προπονητής πάνω από δύο χρόνια.
Είναι δύσκολο για έναν οικογενειάρχη να αφήσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του που πηγαίνουν σχολείο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ποιος σας άφησε την καλύτερη εντύπωση;
Όλοι άφησαν από κάτι. Ο Παπαδόπουλος οργάνωσε τα γραφεία και το γυμναστήριο και μας έφερε ιδέες από την Ιταλία. Ο Γκάιτς έφερε την πειθαρχία, ο Οικονόμου μάς ανέβασε επίπεδο. Δεν έχουμε πικρία από κανέναν. Με όλους είχαμε και έχουμε καλές σχέσεις.
Μπαίνει νέο αίμα στον ΑΟ Θήρας όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι;
Ναι, βρέθηκε ο Γιάννης Βάλβης που επιχειρεί στη Ρουμανία και προέρχεται από τη Σαντορίνη. Ήρθε κοντά μας και θα μπει πιο ενεργά στη διοίκηση του συλλόγου στο μέλλον. Είναι και ο γνωστός επιχειρηματίας Μανώλης Καραμολέγκος που είναι κι αυτός από το νησί. Μας βοηθάει και ο δήμος διαχρονικά.
Φτιάξατε φέτος το καλύτερο ρόστερ όλων των εποχών. Στόχος σας;
Κάθε χρόνο προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο ρόστερ. Πέρυσι πήγαμε καλά, αλλά δεν μπήκαμε στην τετράδα. Φέτος θέλουμε να μπούμε οπωσδήποτε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες και έχουμε τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Θέλουμε να διακριθούμε και στο Κύπελλο, να πάρουμε έναν τίτλο. Το γυροφέρνουμε τα τελευταία χρόνια, κάποτε θα έρθει.
Αν τα καταφέρετε, θα γίνετε η πρώτη επαρχιακή ομάδα βόλεϊ σε άνδρες και γυναίκες.
Ευελπιστούμε να τα καταφέρουμε.
Καταφέρατε, πάντως, ως τώρα να μη χωριστεί το νησί στα δύο, να μην υπάρχουν έριδες που συναντάμε συχνά στην επαρχία. Στην Ορεστιάδα, στην Πάτρα, στην Αλεξανδρούπολη, στη Νάξο, στη Σύρο.
Δεν έχουμε γκρίνιες και κυριολεκτικά είμαστε μία ομάδα, ένα νησί. Έτσι κι αλλιώς η διοίκηση απαρτίζεται από πέντε φίλους μέσα και έξω από το γήπεδο. Μεγαλώσαμε μαζί, έχουμε την κατάλληλη χημεία και δεν μπήκαμε στον ΑΟ Θήρας για την αυτοπροβολή μας. Μας ενδιαφέρει μόνο το καλό της ομάδας.
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
Ο ΑΟ Θήρας πρωτοεμφανίστηκε στον χάρτη της Ευρώπης την περίοδο 2016-17 στο Κύπελλο Συνομοσπονδίας, όπου αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης από τη Χάποελ Κφαρ Σαμπά από το Ισραήλ. Επιστρέφει στην Ευρώπη την περίοδο 2018-19, όπου στον προκριματικό γύρο του Τσάλεντζ Καπ αντιμετωπίζει την ΑΕ Λεμεσού, την οποία και αποκλείει με δύο νίκες (3-0, 3-0). Στη φάση των «32» βρήκε μπροστά του την τσέχικη Κράλοβο Πόλε Μπρνο και με εκπληκτικό βόλεϊ και δύο νίκες (3-0, 3-0) προκρίθηκε στους «16». Η ομάδα της Σαντορίνης συνέχισε αήττητη τον θεσμό κόντρα στη φινλανδική Πέλκι Κουούσαμο και πήρε το εισιτήριο για τα προημιτελικά (3-1, 3-1). Φρένο στην πορεία του έβαλε η τουρκική ΒΒΣΚ Αϊδίνιο που πέρασε με 3-2 από τη Σαντορίνη και επικράτησε και 3-0 στην έδρα της.
Την περίοδο 2019-20, πάλι στο Τσάλεντζ Καπ, ο ΑΟ Θήρας πέρασε εύκολα το εμπόδιο της Ντρίτα Τζιλάν του Κοσόβου στη φάση των «32» με δύο νίκες (3-0, 3-0). Στους «16» αντιμετώπισε την ελβετική Κάντι Σαφχάουζεν, από την οποία έχασε εκτός έδρας με 3-2 σετ, αλλά στη Σαντορίνη ανέτρεψε την κατάσταση και παίρνοντας τη νίκη με 3-1 βρέθηκε στους προημιτελικούς. Ο επόμενος αντίπαλος ήταν η ισχυρή ΣΚ Δρέσδης, αλλά ο ΑΟ Θήρας στάθηκε επάξια σε δύο συναρπαστικά παιχνίδια απέναντι στη γερμανική ομάδα. Στη Σαντορίνη πήρε μία ιστορική νίκη με το «καθαρό» 3-1, στη Δρέσδη όμως, παρότι κατάφερε να κερδίσει ένα σετ, υπέκυψε στο «χρυσό» σετ με 15-13 και τερμάτισε με ψηλά το κεφάλι την ευρωπαϊκή του πορεία εκείνης της χρονιάς.
ΦΩΤΟ: Μάνος Χρυσός
