“Το 1995 ο δεύτερος βαθμός τοπικής αυτοδιοικήσεως γίνεται για πρώτη φορά θεσμός αιρετός. Στο πρώτο εκλεγμένο επαρχιακό συμβούλιο Θήρας, Θηρασιάς, Ίου, Ανάφης, Σικίνου, Φολεγάνδρου βρεθήκαμε τρεις επαρχιακοί σύμβουλοι από τρία διαφορετικά κόμματα. Εκλεγμένος επαρχιακός σύμβουλος της αντιπολιτεύσεως ο Χαράλαμπος Δαρζέντας. Αντιπολιτευόμενος αλλά πρώτα από όλα Σαντορινιός. Για τον Χαράλαμπο Δαρζέντα αντιπολιτεύομαι δεν σημαίνει διαφωνώ για να διαφωνήσω με ό,τι προτείνει ο άλλος συνδυασμός αλλά υποστηρίζω ό,τι κρίνω πως είναι καλό για τον τόπο μου. Σταθερός συμπαραστάτης και συνοδοιπόρος από Υπουργείο σε Υπουργείο, από υπηρεσία σε υπηρεσία, από υπογραφή σε υπογραφή, από διαμαρτυρία σε διαδήλωση. Και έτσι ο Θηραίος πολιτικός αποδεικνύει την πολιτική εντιμότητα, ωριμότητα και ευφυία του και δίνει σε όλους μας μάθημα πολιτικού ήθους και πολιτισμού.
Ο Άγγελος Ρούσσος ως εκλεγμένος δήμαρχος χωρίς πολιτική ανασφάλεια δέχθηκε να αναθέσει σε εμένα, τον υποστηρικτή μιας άλλης ιδεολογίας, το έργο του νοσοκομείου. Και είχε το πολιτικό θάρρος να συνεργασθεί με τον Υπουργό Υγείας του άλλου κόμματος. Η Εκκλησία μας. Πρώτος και διαπρύσιος υποστηρικτής του κλειστού γυμναστηρίου ο τότε Μητροπολίτης Θήρας Παντελεήμων. Μητροπολίτης και μαθητές μαζί διεκδίκησαν το κλειστό γυμναστήριο και πέτυχαν. Μετά ξανά η Εκκλησία δωρίζει το οικόπεδο για το νοσοκομείο. Δωρίζει για την δημιουργία δημοσίου νοσοκομείου για όλους τους ασθενείς ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Με πρώτο τον τότε Μητροπολίτη Θήρας Επιφάνιο οι πολίτες της Σαντορίνης αταλάντευτα και ανυποχώρητα διεκδικήσαμε και πετύχαμε την διατήρηση του δημοσίου χαρακτήρα του νοσοκομείου μας. (Και τώρα πιστεύω οφείλουμε να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε την διοικητική αυτοτέλεια του νοσοκομείου μας. Άραγε η διοικητική εξάρτηση του νοσοκομείου Θήρας από την Αθήνα δεν συνιστά έλλειμμα δημοκρατίας;).
Οι ψαράδες της Σαντορίνης με τον πρόεδρό τους Κυριάκο Πρέκα- Φαρισέο δεν στάθηκαν στο ότι ο έπαρχος με τον οποίο θα πρέπει να συνεργασθούν για τον αλιευτικό καταφύγιό τους στην Βλυχάδα δεν είναι ομοϊδεάτης τους κομματικά. Έκριναν ότι είναι ομοϊδεάτης τους στον αγώνα τους για το αλιευτικό καταφύγιό τους, συνεργάσθηκαν με εμπιστοσύνη και πέτυχαν. Προσωπικότητες του νησιού μας όπως ο Ακαδημαϊκός Χαράλαμπος Ρούσσος υποστήριξαν τα έργα. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την Ρένα Γρίβα. Οι δημοσιογράφοι Μυτιληναίος και Πράσσος, τα σωματεία, οι σύλλογοι, οι επιστήμονες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι υπάλληλοι, ο κάθε πολίτης του νησιού μας έκρινε ότι θέλει να συμμετέχει στη δημιουργία των έργων.
Καθεμία και καθένας μας λοιπόν έχει το δικαίωμα να νιώθει ότι είναι συνδημιουργός των έργων μας, του αλιευτικού καταφυγίου στην Βλυχάδα, των μονοπατιών στην καλντέρα, του κλειστού γυμναστηρίου, του γενικού νοσοκομείου μας με δημόσιο χαρακτήρα. Και το δικαίωμα αυτό μας το έδωσε η Δημοκρατία μας. Η Δημοκρατία, η υπέροχη αυτή ιδέα την οποία δημιούργησαν οι πρόγονοί μας και η οποία από τότε συνεχώς εξελίσσεται ανάλογα με την κρίση του κάθε πολίτη και όλων μαζί”.
