Η μαγευτική θέα της καλντέρας στη Σαντορίνη, οι κρουαζιέρες στο ηλιοβασίλεμα, τα παραδοσιακά εκκλησάκια με τους μπλε τρούλους και τα κατάλευκα καταλύματα στην κορυφή του γκρεμού, την έχουν καταστήσει ως σημαντικό πόλο έλξης τουριστών, ακόμη και σε σχέση με τα άλλα ελληνικά νησιά, επεσήμανε ο κ. Adrian Mourby στο «CNN».

Υπογράμμιζε ωστόσο πως η Σαντορίνη έχει καταστεί «θύμα της ίδιας της επιτυχίας» της, με τον δήμαρχο, Νίκο Ζώρζο, να αναζητά τρόπο να περιορίσει τον αριθμό των επισκεπτών, σε μία προσπάθεια να αντιμετωπίσουν τον μαζικό τουρισμό.

Σύμφωνα πάντα με το αμερικανικό μέσο, ενώ το νησί βρίσκεται υπό «πίεση» μπορεί να έχει βρει έναν σωτήρα πέρα από τις προσδοκίες: Το κρασί.

Η Σαντορίνη προσπαθεί να επιλύσει το πρόβλημα πολλά χρόνια. Ο αριθμός των επιβατών κρουαζιερόπλοιων περιορίστηκε δραστικά σε 8.000 την ημέρα το 2017, από τους 18.000 την προηγούμενη χρονιά που κατέβαιναν στο λιμάνι για 24 ώρες.

Παράλληλα η οικολογία του νησιού απειλείται από τη δόμηση ξενοδοχείων και την κατανάλωση νερού που έχει αυξηθεί κατά 46%, κατά τον κ. Ζώρζο. «Τουλάχιστον 11% του νησιού μας έχει δομηθεί τα τελευταία χρόνια», πρόσθεσε ο ίδιος. Ο δε πληθυσμός, είπε, «έχει αυξηθεί στους 25.000 καθώς η επιτυχία μας είχε ως συνέπεια ο καθένας να θέλει να εργαστεί εδώ».

Σύμφωνα με τον κ. Μάρκο Καφούρο, αντιδήμαρχο και πρόεδρο της Santo Wines, ο Τουρισμός ξεκίνησε με διαχειρίσιμο ρυθμό, αλλά ξέφυγε από έλεγχο. «Ξεκίνησε στα μέσα του ’70 σε αρμονία με την αγροτική δραστηριότητα, αλλά τα τελευταία 15 χρόνια ο δραματικός ρυθμός δόμησης ξενοδοχείων έχει καταστήσει τα καταλύματα απειλή για την καλλιέργεια στη Σαντορίνη».

Η βιομηχανία κρασιού του νησιού που ανθεί όμως μπορεί να «επαναφέρει» τη Σαντορίνη σε μία «κανονικότητα» και να εξασφαλίσει μία δεύτερη, διαχειρίσιμη πηγή εισοδήματος. «Από τις αρχές του ’90 η καλλιέργεια σταφυλιών και η παραγωγή κρασιού μπήκε σε μία νέα εποχή όταν χτίστηκαν πολλά σύγχρονα οινοποιία», εξηγεί ο κ. Καφούρος.

Απλά, ωστόσο, το κρασί, το οποίο στηρίχθηκε από πρωτοβουλίες της ΕΕ, προσέφερε μία εναλλακτική στην καταστροφή καλλιεργειών για τη δημιουργία ξενοδοχείων. «Οι επιδοτήσεις της ΕΕ χρησιμοποιήθηκαν για να προωθήσουν τα κρασιά της Σαντορίνης στην αμερικανική αγορά για 7 χρόνια, από το 2010 έως το 2017», σημείωσε ο ίδιος. Η προσπάθεια πέτυχε.

Σήμερα, τα κρασιά της Σαντορίνης ξεπουλούν όσο γρήγορα μπορούν να παραχθούν, κυρίως στην Ελλάδα, αλλά επίσης στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο Κόσμο. Ως αποτέλεσμα η απώλεια αγροτικής γης για τη δόμηση ξενοδοχείων έχει «παγώσει» ως ένα σημείο φαινομενικά.

Περί τα 1.300 εκτάρια, από τα 7.600 του νησιού, έχουν παραχωρηθεί σε παραγωγή κρασιού. Επίσης, ενώ η μέση ηλικία οινοπαραγωγού στη Σαντορίνη ήταν τα 65 χρόνια το 1995, πλέον είναι τα 53. Η μείωση αυτή δείχνει πως πιο νέοι στρέφονται στον τομέα, έτσι υπάρχει ενδιαφέρον μεγαλύτερο για την «αποτροπή» δόμησης περισσότερων καταλυμάτων.