Υπάρχουν μέρη που δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Η Σαντορίνη για μένα είναι αυτό ακριβώς: ένα τοπίο που σε ησυχάζει. Δεν ξέρω αν είναι το ηλιοβασίλεμα, οι χρωματισμοί των σπιτιών ή αυτή η σχεδόν απόκοσμη γαλήνη που απλώνεται πάνω απ’ το νησί τα απογεύματα, αλλά κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί νιώθω σαν να κάνω επανεκκίνηση.
Μια φορά, με την παρέα, είχαμε βρει ένα γηπεδάκι μπάσκετ στο Εμπορείο – ένα απ’ αυτά τα κλασικά, με φθαρμένο ταμπλό, αλλά με θέα τη θάλασσα. Παίζαμε μεσημέρι με 40 βαθμούς, και κάθε φορά που κάποιος ευστοχούσε σε τρίποντο, φώναζε: «Για το ηφαίστειο!». Από την κατηφόρα, χάσαμε τις μπάλες τρεις φορές, αλλά δεν σταματούσαμε. Από τα πιο αστεία και ωραία απογεύματα που έχω ζήσει.
Αν είναι να κάνεις ένα πραγματικά ξεχωριστό δείπνο, να πας στο εστιατόριο Λυκαβηττός στην Οία. Το σημείο είναι μαγικό, κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού, με το ηφαίστειο μπροστά σου και το Αιγαίο να βάφεται με τα πιο σουρεαλιστικά χρώματα. Αγαπημένη μου παραλία είναι η Βλυχάδα. Τοπίο σεληνιακό, με επιβλητικούς λευκούς βράχους που μοιάζουν να έχουν σμιλευτεί από τον αέρα και τον χρόνο. Εκεί νιώθεις πως βρίσκεσαι κάπου έξω από τον χάρτη.
Αν κάποιος επισκεφτεί για πρώτη φορά τη Σαντορίνη, θα του πρότεινα να μη μείνει μόνο στα «κλασικά». Ναι, η Οία και το Ημεροβίγλι είναι εντυπωσιακά, αλλά αξίζει να χαθείς και στα λιγότερο τουριστικά σημεία, να πάρεις δρόμους χωρίς χάρτη, να βρεις αυλές με γιασεμιά και απλώς να σταθείς να τ’ απολαύσεις. Η πιο δυνατή ανάμνηση; Φίλοι, γέλια, μια παρέα που χανόταν στο φως και μια σπάνια αίσθηση ελευθερίας και ηρεμίας εκεί, στην άκρη του κόσμου, με θέα.
* Η Ελεάννα Χριστινάκη είναι Ελληνοκύπρια διεθνής καλαθοσφαιρίστρια (παίζει στον Ολυμπιακό και στην Εθνική Γυναικών).
https://www.athensvoice.gr/
