Εργάστηκα στη Σαντορίνη για πολλά χρόνια από τη δεκαετία του 1990 όταν απασχολήθηκα ως υπάλληλος σε χρυσοχοείο. Όλο αυτό το διάστημα μου δόθηκε η δυνατότητα να ζήσω και από κοντά το νησί. Απόλαυσα πολλές συναυλίες στο γήπεδο του Καμαρίου με Σαμίου, Γαλάνη, Αλεξίου, Χαλκιά κλπ. Ήταν ευχάριστες νότες μέσα στη μοναξιά εκείνης της εποχής που η Σαντορίνη ακόμη δεν είχε τον πολύ κόσμο, όπως μαθαίνω σήμερα.
Προσπάθησα να λάβω μέρος και σε εκδηλώσεις κοινωνικού χαρακτήρα. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι γινόταν αιμοδοσία από μια κινητή μονάδα. Είπα γιατί να μην πάω να δώσω και εγώ αίμα . Για να είναι καλοκαιριάτικα Σαντορίνη σημαίνει ότι η ανάγκη από την έλλειψη, τους έφερε ως εδώ.
Ικανοποιήθηκα όταν είδα τη συμμετοχή του κόσμου, τέτοια εποχή που όλοι σχεδόν είχαν τις δουλειές τους λόγω καλοκαιριού και τουρισμού. Τις εγκατέλειψαν για λίγο και ήταν παρόντες.
Θυμάμαι ακόμη και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ένα καλοκαίρι στην πλατεία των Φηρών να βρίσκεται η κινητή μονάδα Πήγασος του Κέντρου Θεραπείας εξαρτημένων ατόμων(ΚΕΘΕΑ ). Δεν αισθάνθηκα άσχημα. Είπα ας πάω να μάθω γιατί ήρθαν στο νησί. Μίλησα με 5-6 παιδιά (πρώην χρήστες ουσιών όπως μου είπαν) που ήρθαν να ενημερώσουν τη νεολαία του νησιού για τον κίνδυνο αυτό που απειλεί τη ζωή των νέων.
Επισκέφθηκαν μου είπαν πολλά χωριά και να κάποια στιγμή παρουσιάζεται και ο Δεσπότης της Σαντορίνης, που μπήκε στη συζήτηση σαν να ήταν ένας νεολαίος της εποχής μας.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι ένας κληρικός θα είχε τέτοιες απόψεις και θα αντιμετώπιζε τα παιδιά , τους πρώην χρήστες, με ένα τρόπο τόσο φιλικό τόσο εγκάρδιο.
Και για να καταλήξω στον σκοπό της επιστολής μου. Διατηρώ ακόμη κάποιες σχέσεις και με τον πρώην εργοδότη μου αλλά και πολλούς άλλους φίλους που έκανα ζώντας στο νησί.
Αντιμετωπίζοντας ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας με το ανιψάκι μου ενόχλησα κάποιους από αυτούς για το αν θα μπορούσαν να αιμοδοτήσουν για να κρατηθεί στη ζωή αφού η κατάστασή του ήταν σοβαρή και είχαμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια με το συγγενικό μας περιβάλλον συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου ως παλιού αιμοδότη και η ανάγκη ήταν συνεχής και άμεση. Μιλώντας λοιπόν με κάποιον από τους παλιούς φίλους της Σαντορίνης με καθησύχασε και μου είπε μην στενοχωριέσαι.
Είμαι αιμοδότης εγώ στην Τράπεζα Αίματος που έχουμε εδώ Σαντορίνη. Θα επικοινωνήσω εγώ και πιστεύω να εξυπηρετηθεί το κορίτσι. Δεν φαντάζεστε την χαρά μου όταν με πήρε και μου είπε ότι το αίμα στάλθηκε ήδη στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Μου ήρθε αμέσως η πρώτη φορά που αιμοδότησα κι εγώ εκείνο το καλοκαίρι στη Σαντορίνη για κάποιον άγνωστο συνάνθρωπο. Από τότε συνέχισα να αιμοδοτώ αρκετές φορές . Τώρα λόγω της ηλικίας μου αυτό είναι απαγορευτικό.
Θέλω όμως να κλείσω με αυτό. Ακούγονται διάφορα για το νησί που λέγεται Σαντορίνη και περισσότερα για τους κατοίκους της. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το χρήμα κλπ.
Έρχομαι να τα διαψεύσω. Οι εμπειρίες μου από αυτό το νησί ήταν μόνο θετικές. Και έγιναν ακόμη θετικότερες με αυτά που πληροφορήθηκα για την πρωτιά που κατέχει το νησί στον τομέα της Αιμοδοσίας. Αυτής της πράξης που μόνο αν έχεις καλά αισθήματα και συμπονάς τον πλησίον μπορείς να πράξεις. Μπράβο σας λοιπόν για άλλη μια φορά!
Δεν θα μπορούσε να είχε χαρακτηριστεί η Σαντορίνη ευλογημένος τόπος αν αυτό το νησί δεν το κατοικούσαν και ευλογημένοι Άνθρωποι.
Με τις ευχαριστίες μου , τα μπράβο και τις αξέχαστες αναμνήσεις,
ένας πρώην εργαζόμενος στη Σαντορίνη και νυν συνταξιούχος.
Nίκος Σταματόπουλος – Καλαμάτα
