Και ενώ οδεύουμε προς το 2ο δεκαήμερο του Μαΐου στην πόλη των Φηρών, έντονος προβληματισμός επικρατεί στον χώρο  των επαγγελματιών για την πορεία της τουριστικής περιόδου.
Σύμφωνα με πολλούς επιχειρηματίες-καταστηματάρχες, η περίοδος του Πάσχα ήταν πολύ πιο κάτω από τις προσδοκίες τους , αλλά και σε σχέση με την περσινή περίοδο.
Ιδιοκτήτης ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων μας ανέφερε ότι ο τζίρος του είναι στο -30% , ενώ αντίστοιχες μειώσεις μας ανέφεραν πως είχαν στους τζίρους τους εστιάτορες, αλλά και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων με γρήγορο φαγητό και γενικά καταστημάτων εστίασης.
Αντίστοιχη επίσης είναι και η εικόνα στα καταλύματα της πόλης και τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις.
Μοναδικό φως στο βάθος του τούνελ για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, η κρουαζιέρα και ο λιγοστός χρόνος που έχουν στην διάθεσή τους οι επιβάτες τους.
Η πρωτεύουσα της Σαντορίνης φαίνεται πως είναι το πρώτο θύμα της αλόγιστης λειτουργίας μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων που πολλαπλασιάστηκαν τελευταία και που όλοι γνωρίζουμε πως λειτουργούν.
Η πρόσβαση που έχουν στα ΜΜΕ τέτοια καταλύματα αλλά και οι χώροι εστίασης που λειτουργούν στο εσωτερικό τους, τείνουν να πείσουν όσους επιθυμούν να επισκεφθούν την  Σαντορίνη,  πως το νησί προσφέρεται μόνο για πολυτελή και ακριβή διαμονή.
Μάλιστα πρόσφατα διαβάσαμε πως γνωστός σεφ μεγάλου ξενοδοχείου μίλησε σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό και δήλωσε πως το σήμα κατατεθέν της Σαντορίνης πλέον, είναι το δικό του γκουρμέ γλυκό που μοιάζει με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί!!!.
Η Αλόγιστη αδειοδότηση και στην συνέχεια οικοδόμηση τεράστιων  ξενοδοχείων ξένων συμφερόντων δεν προσφέρει τίποτε στο τόπο και τους κατοίκους του.
Απλά συντομεύει την αλλοίωση της εικόνας της Σαντορίνης και την μετατροπή της σε έναν μπετόν- προορισμό που μπορεί κάποιος να συναντήσει παντού.
Σημειώνουμε ότι στα Φηρά της κίνησης και των προβλημάτων έχουν αδειοδοτηθεί 4 νέες πεντάστερες μονάδες που θα περικυκλώσουν ασφυκτικά την πόλη.
Εν κατακλείδι ένα είναι σίγουρο: Οι οικογενειακές επιχειρήσεις στο νησί θα αρχίσουν να μετρούν αντίστροφα μέχρι την στιγμή ή της καταστροφής τους ή στην καλύτερη περίπτωση της εξαγοράς τους από τις μεγάλες ξένες κυρίως εταιρείες που  βιάζουν το κορμί του νησιού και κερδίζουν εκατομμύρια, τα οποία ένας θεός ξέρει που πάνε.