Η Σαντορίνη πενθεί για την Πρόεδρο του Περιφερειακού Παραρτήματος του “ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ” Θήρας, Μ. Πελεκάνου

Ο εθελοντισμός στην προσφορά αίματος για τη ζωή ενός ανθρώπου είναι κορυφαία πράξη αλληλεγγύης. Οι ομάδες εθελοντών αιμοδοτών είναι μια ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων που με το αίμα τους δίνουν ζωή στους συνανθρώπους τους. Πάντα όμως πρέπει να υπάρξουν άνθρωποι που θα πρέπει να φροντίζουν και να επικοινωνούν, ιδιαίτερα με τους νέους, παρακαλώντας να προσφέρουν λίγο από το αίμα τους, που είναι το φάρμακο ζωής για τον συνάνθρωπό μας που το χρειάζεται. Όπως είπε η κ. Γιώτα Τσολάκου, (Μέλος της επιτροπής του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία): “Η αείμνηστη Μαργαρίτα Πελεκάνου ήταν ένας εξαίρετος άνθρωπος. Ήταν μια γυναίκα δωτική, συναισθηματική, με γλυκύτητα, φιλία και αγάπη στον συνάνθρωπο και έκανε τα πάντα για να βοηθήσει τον ασθενή που είχε ανάγκη. Είχε μια καλοσύνη και μια θετική αύρα απέναντι στον άνθρωπο που του ζητούσε να προσφέρει λίγο από το αίμα του για να δώσει ζωή στον συνάνθρωπό του”.

Ο γιατρός κ. Γιώργος Μπόλλας, υπεύθυνος αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Ερυθρού Σταυρού, με λύπη και εκείνος για τον θάνατο της Μαργαρίτας Πελεκάνου με λίγα, αλλά… θαυμαστά λόγια είπε: “Ήταν η πιο γλυκιά “Μαργαρίτα” του νησιού. Ήταν από τα ενεργά μέλη. Ήταν δραστήρια ενεργητική και … ευεργετική!”

Η Σαντορίνη αποχαιρέτησε τη Μαργαρίτα Πελεκάνου

Ο επικήδειος εκφωνήθηκε από την Μαρία Αργυρού, μέλος του Δ.Σ. του Παραρτήματος του ΕΕΣ, μέλος της Τράπεζας Αίματος και Δημοτική Σύμβουλο της Λαϊκής Συσπείρωσης Θήρας.

“Σαντορίνη και Θηρασιά πενθούν για την απώλεια της γυναίκας που διακρινόταν για την απλότητα στους τρόπους, την άφατη καλοσύνη και την αγάπη της για τον συνάνθρωπο.

Όπως αποχαιρετήσαμε τον Αύγουστο του 2017 τον Παντελή Σαλίβερο ταμία του τοπικού παραρτήματος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, την Μαίρη Κορωνιού, γραμματέα του Παραρτήματος, έτσι σήμερα με πολλή θλίψη αποχαιρετούμε την Πρόεδρο του Μαργαρίτα Πελεκάνου, την Μαργαρίτα μας.

Αποχαιρετούμε την αρχόντισσα των Φηρών, που έθεσε τα πρώτα λιθαράκια στην τουριστική ανάπτυξη του νησιού μας.

Άνθρωπος ανοιχτών οριζόντων, είχε ένα σπάνιο κώδικα επικοινωνίας με τον κόσμο.

Μεγάλος ο πόνος και βαριά η θλίψη, σ’ αυτόν τον ύστατο χαιρετισμό για όλους εμάς. Γιατί είχε το χάρισμα των ξεχωριστών ανθρώπων που έχουν αποφασίσει ότι η ζωή, αξίζει όταν δημιουργείς, όταν αισθάνεσαι, όταν αγωνίζεσαι και όταν προσφέρεις. Και όλα αυτά συγκρότησαν μια εξαίρετη κοινωνική προσωπικότητα. Η καρδιά μας και η άδολη ψυχή της χωρούσε τον κόσμο όλο. Εμείς τα μέλη του παραρτήματος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, κρατάμε στην καρδιά μας τη ζεστή της παρουσία, την αφοσίωση, τη μεγάλη της αγάπη και την προσφορά της στον πλησίον. Κάτω από τον δυναμισμό της, έκρυβε μια πολύ ευαίσθητη ψυχή για τον πόνο των συνανθρώπων μας.

Η συνεργασία μας με την αλησμόνητη Μαργαρίτα, όλα αυτά τα χρόνια, έφερε αυτό το τέλειο αποτέλεσμα. Ποτέ της δεν επηρεάστηκε και δεν στάθηκε αρνητικά στις προσωπικές επιλογές και διαδρομές μας. Με τα ίδια ακριβώς κριτήρια λειτουργούσε και για τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Δεν την ενδιέφερε ποιος ήταν ή τι χρώμα είχε το δέρμα του.

Μοιραστήκαμε μαζί χαρές, λύπες, επιτυχίες αλλά κυρίως το κοινό όραμα για ένα Ερυθρό Σταυρό με κύρος, πιστό στη δέσμευσή του για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας όπου και όταν απειλείται. Πληγώθηκε, όπως όλοι μας από τα τελευταία συμβάντα στην ηγεσία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και συγκεκριμένα του Προέδρου του. Δεν πίστευε στα αυτιά της και δεν ήθελε να το πιστέψει, γιατί ήταν αφοσιωμένη στην προσφορά και στην συναλληλία. Στις κουβέντες, που κάναμε δεν χωρούσε το μυαλό της ότι θα υπήρχε άνθρωπος που θα εκμεταλλευόταν αυτήν τη δράση, για το προσωπικό του όφελος. Αυτό, όμως την πείσμωνε περισσότερο γι’ αυτό και μας παρότρυνε να συνεχίζουμε το έργο μας ανεπηρέαστα για την ανακούφιση των πασχόντων. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, με διακριτικό και αθόρυβο τρόπο έτυχαν της βοήθειας της και κατ’ επέκταση του παραρτήματος, αρκετές οικογένειες που είχαν ανάγκη. Η αγωνία της για το πως θα στήσουμε την εκδήλωση της κοπής της πίτας του παραρτήματος, πως θα διεξαχθούν με τον καλύτερο τρόπο τα μαθήματα πρώτων βοηθειών, οι έρανοι αλλά και οι υπόλοιπες δράσεις, ξεκινούσε από πολύ νωρίς. Προσπαθούσε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, που ήθελε πάντα να είναι τέλειο. Και το τέλειο αποτέλεσμα ερχόταν πάντα γιατί όλοι μας προσέχαμε και την τελευταία λεπτομέρεια. Δεν υπήρχε φυσική καταστροφή μικρής ή μεγάλης έντασης, προβλήματα με πρόσφυγες και ότι άλλο και να μην μας κινητοποιούσε άμεσα για τη συλλογή βοήθειας για τους δοκιμαζόμενους από τα συμβάντα αυτά, συνανθρώπους μας.

Μεγάλη ήταν η χαρά της όταν έβλεπε την κοινωνία της Σαντορίνης να αγκαλιάζει το έργο του παραρτήματος και να συμμετέχει στην προσπάθεια αυτή είτε με οικονομική είτε με υλική βοήθεια.

Αυτή τη συμμετοχή ήθελε να διαφυλάξει με τον καλύτερο τρόπο και να την διευρύνει ακόμη περισσότερο. Αντίστοιχη υπερηφάνεια όμως ένοιωθε και για την Τράπεζα Αίματος Σαντορίνης, που από την αρχή συμμετείχε ενεργά και με πολύ αγάπη και κυρίως με πολύ ταπεινότητα φιλοξενούσε τις δραστηριότητες της στο σπίτι της ή στον κήπο.

‘Έντονο ήταν και το ενδιαφέρον που έδειχνε για τα άτομα των κλιμακίων των νοσοκομείων του Ερυθρού Σταυρού και του Παίδων Αγία Σοφία που διενεργούν Μάιο και Οκτώβριο τις αιμοληψίες.

Τα υποδέχθηκαν με το μοναδικό τρόπο που εκείνη ήξερε. Αντίστοιχα και αυτά πάντα επεδίωκαν να της πουν μια καλημέρα και δεν έπαυαν ποτέ να ρωτούν με ενδιαφέρον για την Μαργαρίτα.

Η αγάπη της και ο θαυμασμός της για τον ανώνυμο εθελοντή αιμοδότη ήταν κάτι που εντυπωσίαζε όλους. Έλεγε: “Καταλαβαίνετε τι σημαίνει να δίνει το αίμα του ο ανώνυμος αιμοδότης χωρίς να προσδοκά τίποτα ούτε ένα ευχαριστώ”.

Για αυτό και σωστά λέμε ότι ο ανώνυμος εθελοντής αιμοδότης είναι ο άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του τρόπου, που λειτουργεί για να πείσει περισσότερους αιμοδότες να συμμετέχουν στην αιμοδοσία. Κατάφερε και έπεισε τη γυναίκα που στεκόταν δίπλα της για συντροφιά να γίνει αιμοδότρια, κάτι αδιανόητο για την ίδια αφού την διακατείχε ο φόβος της βελόνας. Και η γυναίκα αυτή όχι μόνο έγινε αιμοδότρια αλλά την ευγνωμονεί για αυτό που της έκανε. Η Μαργαρίτα, η αρχόντισσα, μας εγκαταλείπει αφήνοντας πραγματικά ένα μεγάλο κενό. Φεύγει όμως υπερήφανη και ευχαριστημένη γιατί ο σπόρος που έσπειρε καρποφόρησε.

Η εγγονή της Μαργαρίτα Πελεκάνου συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο του Παραρτήματος ενώ τα άλλα δύο εγγόνια, η Μαρίνα και ο Κωνσταντίνος, συμμετέχουν ενεργά στις φράσεις του παραρτήματος και της Τράπεζας Αίματος.

Το τοπικό παράρτημα εκφράζει, τα θερμά συλλυπητήρια στην αδελφή της, τα παιδιά και τα εγγόνια της. Παράλληλα εκφράζουμε και τις ευχαριστίες μας για την ενεργή συμπαράστασή τους, στις προσπάθειες της γιαγιάς και τη δράση του παραρτήματος. Το έργο της Μαργαρίτας, που μένει πίσω της αποτελεί φωτεινό παράδειγμα και μάθημα παρακαταθήκης για όλους μας. Δίνουμε την υπόσχεση, εκφράζοντας τις ευχαριστίες μας για όσα μας έδωσε και μας δίδαξε με το παράδειγμά της, ότι θα περπατήσουμε στα βήματά της, με στόχο πάντα να κάνουμε έναν κόσμο με πολύ χαμόγελο και λιγότερο πόνο.

Πλήρης ημερών οδεύεις σήμερα στην αιωνιότητα. Ας είναι το χώμα της αγαπημένης σου Σαντορίνης, που θα σε σκεπάσει ελαφρύ. Ας είναι αιωνία η μνήμη σου αλησμόνητη Μαργαρίτα”.

Ήταν πολλοί άνθρωποι στην κηδεία της τόσο αγαπητής Μαργαρίτας. Την τίμησαν με εκτίμηση και αγάπη. Έφυγε από τη ζωή ένας υπέροχος άνθρωπος. “Δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ, η προσφορά της άριστη, την οποία ανιδιοτελώς και χωρίς διάκριση προσέφερε. Θα την θυμόμαστε πάντα με εκτίμηση και αγάπη” είπε ο Βαγγέλης Σιγάλας , ο άνθρωπος που φροντίζει πάντα να αυξηθούν οι αιμοδότες της Σαντορίνης, ώστε να βοηθούν τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Μαρία Ρώτα.

Πηγή: www.koinignomi.gr