Αν συμφωνούμε σε κάτι όλοι, πολίτες και παρατάξεις, σχετικά με το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Σαντορίνη, αυτό είναι ότι θέλουμε την απομάκρυνση τους από το “Αλωνάκι” της καλντέρας.
Αν πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε σε κάτι ακόμα, αυτό είναι ότι για τα σκουπίδια μας δεν υπάρχει εύκολη ή προφανής λύση. Αν υπήρχε, θα είχε βρεθεί και εφαρμοστεί πολύ πριν.
Η περάτωση της θητείας της Θηραϊκής Πολιτείας άφησε δύο σημαντικές παρακαταθήκες στον τόπο:
(Α) Η πρώτη ήταν η πρόταση διαχείρισης τόσο για την ενδιάμεση όσο και για την οριστική (ολοκληρωμένη) εγκατάσταση διαχείρισης απορριμμάτων (ΟΕΔΑ). Αμφότερες είχε ήδη προταθεί να χωροθετηθούν στα ορυχεία Μεταξά και από τις αρχές του 2020 έχουν επιτέλους απεμπλακεί από προσφυγές και μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες. Με απλά λόγια, οι λύσεις είναι έτοιμες και χρειάζεται μόνο πολιτική βούληση για να ενεργοποιηθούν.
(Β) Η δεύτερη ήταν η απόφαση απαλλοτρίωσης της έκτασης της σημερινής χωματερής. Βάσει της (επίσης) περυσινής δικαστικής απόφασης η απαλλοτρίωση πρέπει να έχει γίνει το αργότερο μέχρι το φετινό Αύγουστο ώστε να ξεκινήσει άμεσα η αποκατάσταση του περιβάλλοντος στο χώρο.
Η σημερινή δημοτική αρχή επίλεξε να μην αξιοποιήσει την πρώτη λύση. Επίσης, μέχρι τώρα δεν έχει ολοκληρώσει την διαδικασία απαλλοτρίωσης στη θέση “Αλωνάκι” καθώς μετά την απόφαση του δικαστηρίου (59/08-02-2020) ορίστηκε η τιμή μονάδος .
Στην πρόταση μας προβλεπόταν η λειτουργία της ΟΕΔΑ από το Δήμο προκειμένου να διατηρήσει αυτός τον έλεγχο των δημοτικών τελών. Ωστόσο, πριν από ένα χρόνο ο κ. Δήμαρχος δήλωσε ότι σκοπεύει να προχωρήσει σε λύση με την συμμετοχή ιδιώτη (ΣΔΙΤ) χωρίς όμως να αποκαλύπτει περισσότερες πληροφορίες για τον σχεδιασμό καθώς και την ενδεχόμενη επίπτωση στο μελλοντικό ύψος των τελών καθαριότητας.
Κι ενώ ο καιρός περνά και τα περιθώρια στενεύουν, ενημερωθήκαμε ότι μόλις πρόσφατα παραδόθηκε η μελέτη (όχι για την οριστική αλλά) για την ενδιάμεση λύση.
Η χωροθέτηση αυτής αφήνει πολλά ερωτηματικά καθώς προκρίνεται το αμπέλι που βρίσκεται ανάμεσα στην υφιστάμενη χωματερή και το δρόμο Φηρών – Πύργου. Αφήνοντας κατά μέρος το θέμα της ιδιοκτησίας του χώρου, τις νομικές (το αμπέλι βρίσκεται στη ζώνη Α της καλντέρας) και τις τεχνικές δυσκολίες να εγκριθεί και να ολοκληρωθεί εντός 6 μηνών η ενδιάμεση λύση, ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος πολίτης δεν μπορεί παρά να προβληματιστεί. Να προβληματιστεί τόσο από την προοπτική να συνεχιστεί η διαχείριση των απορριμμάτων μας σε μια περιοχή όπου ήδη υπάρχουν πολυάριθμες επιχειρήσεις και υψηλή κυκλοφορία πεζών και οχημάτων, όσο και από την προοπτική να έχουμε, εμείς και οι επισκέπτες μας, πιο άμεση θέα στα σκουπίδια από ό,τι πριν.
Ό,τι κι αν σκοπεύει να πράξει για το θέμα η δημοτική αρχή, θα πρέπει να βιαστεί. Τόσο για την ενδιάμεση όσο και για την οριστική λύση.
Αναρωτιόμαστε τελικά ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος; Να λογαριάζει κανείς, καταπώς λέει ο λαός, “χωρίς τον ξενοδόχο” ή να λογαριάζει (μόνο) τον “ξενοδόχο”;
