Το νησί γεμίζει μέρα με τη μέρα από τους χώρους…αποθήκευσης ανθρώπων – Το παράδειγμα της δασκάλας που της ζητούσαν 8.000 ευρώ για σπίτι 40τ.μ.
Την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος θυμίζει σε αρκετά σημεία της η Μύκονος, καθώς το νησί γεμίζει μέρα με τη μέρα από κοντέινερ που χρησιμοποιούνται ως χώροι …αποθήκευσης εργαζόμενων. Την ίδια στιγμή ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του Α Δημοτικού Σχολείου ξεκίνησε εκστρατεία μέσω facebook για να βρει φθηνό δωμάτιο σε μια δασκάλα …
Η αισθητική του νησιού καταστρέφεται μέρα με τη μέρα καθώς τα θηριώδη κοντέινερ καταλαμβάνουν μικρά και μεγάλα κομμάτια μυκονιάτικης γης αλλοιώνοντας την φυσιογνωμία του. Τα κοντέινερ καταφθάνουν στο λιμάνι με φορτηγά και ξεφορτώνονται δίπλα από επιχειρήσεις, κοντά σε κεντρικούς δρόμους ή στη μέση του πουθενά, όπου βολεύει τους ιδιοκτήτες τους.
Ανά 350 μέτρα αντικρίζεις και ένα κοντέινερ, κόκκινου, μπλε, άσπρου, κίτρινου, ακόμα και σε χρώματα παραλλαγής για να ταιριάζουν υποτίθεται με την αισθητική του τοπίου.
Τα περισσότερα απ’ αυτά τα μεγάλα μεταλλικά κουτιά τροποποιούνται ανάλογα ώστε να θεωρούνται κατοικήσιμα και να φιλοξενήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους.
Άλλωστε είναι γνωστό από πέρυσι το καλοκαίρι ότι τα μαγαζιά δεν καλύπτουν τα έξοδα για την διαμονή του προσωπικού σε κανονικά δωμάτια καθώς οι ιδιοκτήτες των ακινήτων τα νοικιάζουν μέσω Airbnb για 200 ευρώ τη μέρα στους τουρίστες.
Κοροΐδα είναι να τα δώσουν στον σερβιτόρο κοψοχρονιά;
Βέβαια η λογική αυτή δεν θα επικρατήσει για πολύ, αν κρίνουμε κι από το παράδειγμα της Μαγιόρκα. Ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στην Ευρώπη γίνεται τώρα η πρώτη πόλη που διώχνει την Airbnb προκειμένου να αντιμετωπίσει τον υπερ-τουρισμό. Και ως γνωστό, ούτε η Μύκονος διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές για να καλύψει περισσότερους απ’ όσους μπορεί τουρίστες.
Το δράμα της δασκάλας
Στο μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Βίκτωρος Ουγκό, το έργο εστιάζει στις προσπάθειες του πρωταγωνιστή Γιάννη Αγιάννη, ενός πρώην καταδίκου, ο οποίος προσπαθεί να επανεντάξει τον εαυτό του στην κοινωνία, και επιπλέον μελετά την επίδραση των πράξεων του ήρωα για χάρη της κοινωνικής αναγνώρισης. Στο ρεπορτάζ μας, πρωταγωνιστές είναι οι απλοί εργαζόμενοι του νησιού που είναι καταδικασμένοι να επιβιώνουν κάτω από άθλιες συνθήκες.
Υπερβολή; Μάλλον όχι, αν κρίνουμε και από τις πρόσφατες απεγνωσμένες προσπάθειες του συλλόγου Γονέων Πρώτου Δημοτικού Σχολείου, που με γραπτή παράκληση προς όλους τους Μυκονιάτες στο facebook, έκαναν γνωστό ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα για το σχολείο. Δεν έβρισκαν, όπως ανέφεραν στην ανακοίνωση τους, ούτε ένα δωμάτιο διαθέσιμο σε λογική τιμή για να φιλοξενήσει την δασκάλα του σχολείου, η οποία φυσικά δεν μπορούσε να δίνει έναν ολόκληρο μισθό για την διαμονή της.
Μάλιστα η δασκάλα ήταν έτοιμη να σηκωθεί και να φύγει από το νησί καθώς άκουγε να της ζητούν μέχρι και 8.000 ευρώ για ένα διαμέρισμα 40 τμ και για διάστημα μόλις έξι μηνών, όσο διαρκεί δηλαδή η τουριστική περίοδος.
Φυσικά ούτε φανταζόταν τον εαυτό της να μένει σε κοντέινερ.
Τελικά την ύστατη στιγμή βρέθηκε λύση καθώς μια ευαισθητοποιημένη Μυκονιάτισσα της παραχώρησε ένα μικρό δωμάτιο στην περιοχή Αγράρι έναντι φυσιολογικού αντίτιμου.
Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο νησί;
Οι πιο πολλοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι για τους υπόλοιπους έξι μήνες θα στριμώχνονται στα μικροσκοπικά δωμάτια των ειδικά τροποποιημένων κοντέινερ.
Το νέο κόλπο δε που έχουν βρει οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων είναι να νοικιάζουν οικόπεδα από Μυκονιάτες, μέσα στα οποία σηκώνουν πετρόχτιστα δωμάτια οι οροφές των οποίων καλύπτονται με πάνελ, όπως φαίνεται και στο σχετικό φωτογραφικό υλικό που δημοσιεύει το protothema.gr και αφορά σε κατασκευές που εντοπίστηκαν στο δρόμο προς την παραλία Αγράρι.
Έτσι το σπίτι εκ πρώτης όψεως κι από μακριά φαίνεται κανονικό, άσχετα αν πρόκειται για μια προχειροδουλειά και φυσικά χωρίς τις απαραίτητες από την Πολεοδομία άδειες…
1.Καλό Λιβάδι- Μεταλλικοί μεταφερόμενοι οικίσκοι χρησιμοποιούνται για την φιλοξενία εργαζόμενων σε γνωστό μπιτς μπαρ
