Είχες την όψη του Βορριά,
όταν χρειαζόταν άνεμος για να σαλπάρουμε στη Λευτεριά,
της ανατολής τα χρώματα όταν η ανάγκη ήθελε φως.
Τώρα που ανεβαίνεις πιο ψηλά, θα μας θυμίζεις ότι
“Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο”
Νίκος Ζώρζος
