Για άλλη μια φορά, θα ακούσουμε ξανά τις υποκριτικές δηλώσεις ανησυχίας των μέχρι σήμερα κυβερνώντων για τη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, το ανθυγιεινό περιβάλλον των μεγαλουπόλεων, τις ελλείψεις μέτρων πολιτικής προστασίας, την επιστημονική συζήτηση για τις διαστάσεις της κλιματικής αλλαγής, την καταστροφή των δασών μας, τη ρύπανση του νερού, των θαλασσών και του αέρα, την αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος .
Αυτές οι υποκριτικές δηλώσεις που ενοχοποιούν γενικά και αόριστα την επίδραση του ανθρώπου στη φύση, προσπαθούν να συσκοτίσουν τον πραγματικό ένοχο, το καπιταλιστικό σύστημα, που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος, στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Ο δρόμος ανάπτυξης με γνώμονα τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων ( αιολικά πάρκα – ανεμογεννήτριες, μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες κλπ ), μόνο υπονόμευση μπορούν να θεωρηθούν, στην ισόρροπη σχέση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην ανθρώπινη βιομηχανική δραστηριότητα από τη μια και στη φύση από την άλλη, προς όφελος των λαϊκών αναγκών .
Δίνονται πακτωλοί χρηματοδοτήσεων στην λεγόμενη «πράσινη» οικονομία, που ιδιωτικοποιεί ενέργεια, νερό, σκουπίδια και γεμίζει βουνά και πέλαγα με ανεμογεννήτριες για να κερδίσουν οι ενεργειακοί κολοσσοί. Ταυτόχρονα απαξιώνουν οικονομικά και σε ανθρώπινο δυναμικό τις υποδομές και τους μηχανισμούς πολιτικής προστασίας, οδηγώντας στις τραγωδίες στο Μάτι, στη Μάνδρα, στο Σαρωνικό, στη Χαλκιδική και την Ηλεία.
Πρόσφατα είδαμε και τη ψήφιση του νόμου με τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» που με αυτόν εκχωρούνται στο μεγάλο κεφάλαιο βουνά, λίμνες, θάλασσες, παραλίες , περιοχές ΝATURA.
Χωρίς καθυστερήσεις προωθείται η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, του νερού αλλά και η απαξίωση των υπηρεσιών που προστατεύουν το περιβάλλον και την ανθρώπινη ζωή, όπως είναι η πυροσβεστική, η δασοπροστασία, η πολιτική προστασία κτλ.
Όσο και να θέλουν να το αποκρύψουν, δεν αποκρύπτεται: Η προστασία του περιβάλλοντος κάνει φτερά, μπροστά στις «εμβληματικές επενδύσεις»
Δεν επιτρέπεται να ξεχνάμε ότι, δεκατρία χρόνια μετά, το ναυάγιο του SEA DIAMOND σαπίζει ακόμη στα καταγάλανα νερά της καλντέρας, εξαιτίας της κρατικής αδιαφορίας των μέχρι σήμερα κυβερνώντων.
Μπορούμε να διασφαλίσουμε την ισόρροπη σχέση ανθρώπου και φύσης, να εναρμονίσουμε τις ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου, τις δυνατότητες της κοινωνικής παραγωγής με τη φιλολαϊκή διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος, υλοποιώντας επιστημονικές οικολογικές λύσεις.
Απαιτείται επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός και αυτό είναι εφικτό. Πολιτική βούληση χρειάζεται.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Θήρας, μιλώντας πάντα με καθαρή γλώσσα αντιτίθεται σε όλα τα παραπάνω που κάνουν ακόμη πιο δύσκολη αλλά και επικίνδυνη τη ζωή του λαού μας.
Δεν μπορούμε να πατάμε σε δύο βάρκες. Ή μας ενδιαφέρει η προστασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζωής ή κλείνουμε τα μάτια μπροστά σε αυτά που γίνονται καθημερινά σε βάρος ακόμη και του περιβάλλοντος του τόπου που ζούμε, με το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος και τη μοναδικότητα του τοπίου του.
Η προστασία του περιβάλλοντος είναι προστασία της ίδιας της ποιότητας της ζωής του λαού και σε αυτόν τον αγώνα δεν πρέπει να κάνουμε βήμα πίσω.
Η πανθηραϊκή απαίτηση της ανέλκυσης του SEA DIAMOND, αποτελεί το πρώτο επιτακτικό αίτημα αυτού του αγώνα μας.
Για τη Λαϊκή Συσπείρωση Θήρας
ΜΑΡΙΑ ΑΡΓΥΡΟΥ ΑΚΥΛΙΝΑ ΚΟΚΚΑΛΗ
