Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019. Ώρα 7:10 το πρωί. Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου να μπει φως και να απολαύσω τον πρώτο καφέ της ημέρας στο μπαλκόνι μου. Έτσι ξεκινάω κάθε πρωί, κι έτσι επιθυμώ να συνεχίσω. Δύσκολο κι αυτό παιδιά…!!! Γιατί;
Σήμερα με το πρώτο φως της ημέρας που προσπάθησε να μπει στο σαλόνι μου, πρόλαβα στο τσακ κι άλλες πολύ δυσάρεστες επισκέψεις. Μια αγέλη αδέσποτων σκύλων με περίμενε ακριβώς απ’ έξω, και στο τσακ πρόλαβα το δικό μου σκύλο που πετάχτηκε από την πόρτα. Παραλίγο να γίνουμε όλοι μαζί “ένα δεμάτι”. Ευτυχώς, έφυγαν χωρίς παρατράγουδα, δεν ξέρω όμως αν το ίδιο θα συμβεί και την επόμενη φορά καθώς μαθαίνω ότι αυτή η αγέλη κυκλοφορεί συνεχώς στον Καρτεράδο. Αναρωτιέμαι λοιπόν, πως θα προστατεύσω το ζωντανό που έχω στο σπίτι μου κι αν θα του προσφέρω ξανά τη χαρά της πρωινής και απογευματινής βόλτας που με λαχτάρα περιμένει. Πως θα προστατεύσω τον εαυτό μου, και κυρίως πως θα προστατεύσουν οι γονείς τα παιδιά τους που βγαίνουν στο δρόμο.
Επιπλέον, αναρωτιέμαι ποιος φταίει για το φόβο που νοιώθουμε στην «πολιτισμένη» και «κουλτουριάρα» Σαντορίνη. Φταίνε τα αδέσποτα; ΟΧΙ!! Μόνο τα αδέσποτα δε φταίνε, το ‘χω ξαναγράψει αυτό, το ξαναγράφω σήμερα, θα το ξαναγράψω και θα το ξαναπώ όσες φορές χρειαστεί. Φταίμε εμείς; ΝΑΙ!! Αν ανήκουμε στην κατηγορία των ανεγκέφαλων που αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν το κατοικίδιο ως παιχνίδι και μετά να το εγκαταλείψουν. Φταίνε οι αρμόδιοι φορείς; ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑΙ!! Διότι κύριοι της αυτοδιοίκησης της «πολιτισμένης» και «κουλτουριάρας» Σαντορίνης, θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζετε ότι πολιτισμός και κουλτούρα, είναι και η προστασία των αδέσποτων ζώων, η εξασφάλιση της ποιότητας ζωής γι’ αυτά, και η προστασία των πολιτών. Αυτών που σας επέλεξαν για να τους παρέχετε τουλάχιστον τα αυτονόητα.
Αναρωτιέμαι, (μόνο αυτό απέμεινε), καθώς δεν παίρνω απάντηση για το τι γίνεται με το καταφύγιο αδέσποτων στη Σαντορίνη.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει σχέδιο (προεκλογικά και μετεκλογικά) από κανέναν για αυτή την υπόθεση που δεν αφορά ένα χωριό αλλά ένα ολόκληρο νησί. Μεσαριά, Καρτεράδος, Μονόλιθος, Φηρά Βόθωνας, Εμπορείο…., παντού αγέλες πεινασμένων αδέσποτων.
Πεινασμένων και διψασμένων κύριοι, άρα και άγριων!!!!
Σας παρουσιάζω τις παρακάτω εικόνες …
και καταλήγω πάλι με την απορία.
Ποια είναι η σωστή σειρά; Μαζεύουμε τα αδέσποτα από τους δρόμους- τα στειρώνουμε και τα περιθάλπτουμε αν χρειαστεί – τα επιστρέφουμε στο φυσικό τους περιβάλλον όπως λέει η νομοθεσία. Μετά τι; Ότι βρέξει ας κατεβάσει; Κι αν βρέξει επίθεση σε κάποιο μωρό; Τι θα συζητάμε κύριοι σε αυτή την περίπτωση; Περιμένω απαντήσεις.
Για την ηρεμία μου το πρωί στο μπαλκόνι του σπιτιού μου… και για την ενημέρωση αυτών που θα κληθούν σε 3 μήνες να επιλέξουν ποιος θα εκπροσωπεί στον κόσμο την «πολιτισμένη» και «κουλτουριάρα» Σαντορίνη.
Υ.Γ: Επέλεξα την παρακάτω φωτογραφία ως “κεντρική για το θέμα”. Ένα αδέσποτο ποτέ δε φταίει. Το διαπιστώνει όποιος επιλέξει να αποκτήσει ένα φίλο από το δρόμο, φίλο για όλη του τη ζωή!!
