Φίλες και φίλοι,
Είναι μεγάλη χαρά μου, να βρίσκομαι σήμερα εδώ στη Λήμνο και μάλιστα, σε έναν ιστορικό τόπο της Λήμνου. Αλλά, είναι μεγάλη η χαρά μου να βρίσκομαι σε αυτό το νησί, ένα νησί που αποτελεί μία από τις πιο όμορφες, αλλά και πιο ιστορικές γωνιές της πατρίδας μας. Για την ομορφιά της Λήμνου, δεν χρειάζεται να πω πολλά, διότι είναι εμφανής, πιστεύω γνωστή στο πανελλήνιο. Και όσοι δεν το γνωρίζουν πρέπει να σπεύσουν να το μάθουν και να το μάθουν από κοντά. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να μιλήσω λίγο για την ιστορία αυτού του τόπου. Για την ιστορία που αποτελεί –αν θέλετε- ένα ξεχωριστό φορτίο στο διάβα των ετών, στο διάβα των χρόνων. Και θα έλεγα από κάθε άποψη και σε πολλές διαφορετικές περιστάσεις. Διότι πρόκειται για έναν τόπο ζωντανό, δημιουργικό, από τη νεολιθική εποχή. Αυτό άλλωστε μαρτυρά τόσο η Μύρινα όσο και η Πολιόχνη, την περίοδο των Πελασγών, φθάνοντας όμως και μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Λίγοι είναι αυτοί που ενδεχομένως θα γνωρίζουν ότι σ’ αυτόν εδώ τον τόπο έγινε ένα αποφασιστικό βήμα για τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1918, στον Μούδρο υπογράφηκε η ανακωχή των δυνάμεων της Αντάντ με την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ίσως περισσότεροι να γνωρίζουν, όμως, ότι η Λήμνος, έγινε ένας από τους πρώτους φιλόξενους τόπους υποδοχής του κύματος των προσφύγων μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Και βέβαια, κανείς δεν μπορεί να λησμονεί ότι λίγα μίλια παραδίπλα, βρίσκεται ο Άη Στράτης, ένας τόπος μαρτυρίου και ζωντανό μνημείο για την ελευθερία και τη δημοκρατία στην πατρίδα μας. Ξέρετε, οι αναφορές στην ιστορική ταυτότητα που φέρει ένας τόπος, δεν πρέπει να αποτελούν απλά την αναγκαία εισαγωγή για κάποια ομιλία. Είναι νομίζω κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η διαρκής υπενθύμιση του σε ποιο τόπο βρισκόμαστε, άρα ποιο είναι το DNA μας και ποιος ο προορισμός μας. Υπενθύμιση, προς εμάς, τους εκλεγμένους αντιπροσώπους αυτού του λαού, ώστε να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να μετατρέψουμε σε πράξη, τον σεβασμό προς την ιστορία και την παράδοση, τόπων σαν τον δικό σας.
Και επιτρέψτε μου να πω, ότι για εμάς αυτός ο σεβασμός είναι που τροφοδοτεί εν τέλει και την ευθύνη. Την ευθύνη που νιώθουμε, απέναντι σε κάθε πολίτη, αλλά και στην ίδια την πατρίδα. Και αυτή η ευθύνη είναι που τελικά ορίζει τα καθήκοντα μας. Έναντι της Λήμνου, στην προκειμένη περίπτωση, αλλά και έναντι σε όλα τα ακριτικά μέρη της πατρίδας μας, τις ακριτικές γωνιές, που χρειάζονται περισσότερο από κάθε άλλο μέρος τη στήριξή μας, τη διαρκή μας φροντίδα.
Το πρώτο, λοιπόν, καθήκον -θα έλεγα, μιας και μόλις πριν από λίγο γύρισα από την 130η Πτέρυγα Μάχης και είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τα παιδιά μας, πιλότους και τεχνικούς, αυτούς που 24 ώρες το 24ωρο βρίσκονται στο καθήκον με ανιδιοτέλεια, πολλές φορές, ακόμα και ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή για να προασπίσουν την εθνική μας κυριαρχία, την εδαφική μας ακεραιότητα- το πρώτο καθήκον είναι αυτό της ασφάλειας, της διαφύλαξης των συνόρων και της εδαφικής μας ακεραιότητας.
Ειδικά σήμερα, σε μια περίοδο αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και με έναν γείτονα που πολλές φορές αρέσκεται σε προκλητικές ενέργειες, χωρίς να αντιλαμβάνεται πάντα ότι αυτές δεν οδηγούν πουθενά, αλλά οδηγούν σε αδιέξοδο. Όμως, σε κάθε περίπτωση, είμαστε εδώ για να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι η Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί μια δύναμη σταθερότητας, αλλά και συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή, διαθέτοντας, ταυτόχρονα, την ισχυρή αποτρεπτική δυνατότητα και τα άξια στελέχη, βεβαίως, των ενόπλων δυνάμεων, που διαχειρίζονται αυτή την επιχειρησιακή ετοιμότητα και ικανότητα, ώστε να διασφαλίζει στο ακέραιο τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την εδαφική της ακεραιότητα.
Αν το πρώτο καθήκον είναι αυτό της ασφάλειας, το δεύτερο καθήκον, πέραν της ασφάλειας, είναι η διαρκής μέριμνα για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων που ζουν σε αυτό τον τόπο, σε αυτές τις ακριτικές περιοχές. Με σχέδιο και ιεραρχήσεις, ώστε να προχωρήσουμε, το γρηγορότερο δυνατό, στις παρεμβάσεις που οι τοπικές κοινωνίες έχουν ανάγκη.
Και αυτή την αρχή κάναμε με έναν νέο θεσμό, τον θεσμό των Περιφερειακών Συνεδρίων. Και αυτός είναι και ο λόγος που βρίσκομαι σήμερα εδώ στη Λήμνο. Και δεν επέλεξα να βρεθώ μονάχα για μια ομιλία στην πρωτεύουσα της περιφέρειας, αλλά ήρθα από το πρωί για να συνομιλήσω, να βρεθώ, πόρτα-πόρτα, αν θέλετε, στην αγορά, στα μαγαζιά της Μύρινας, να βρεθώ με τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, να ακούσω τις ιδέες τους, τις απόψεις τους, το παράπονό τους και να πάρω από αυτούς ελπίδα και πίστη και δύναμη, διότι από τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους παίρνεις δύναμη για να προχωρήσεις. Από αυτούς που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με την αποφασιστικότητα και τη δύναμη των ανθρώπων της βιοπάλης, των ανθρώπων του μόχθου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι περάσαμε οκτώ δύσκολα χρόνια και τώρα βρισκόμαστε στο τέλος μιας δύσκολης διαδρομής. Η χώρα, όμως, κατάφερε να σταθεί όρθια. Και όχι μόνον κατάφερε να σταθεί όρθια, αλλά το τελευταίο διάστημα πετύχαμε μια εξαιρετική δημοσιονομική εξισορρόπηση. Πλέον κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλει τι θα κάνουμε, διότι μπορούμε μόνοι μας να σταθούμε στα πόδια μας, χάρη στις δικές μας δυνάμεις. Και σε λίγες ημέρες από σήμερα, σε λίγους μήνες, στο τέλος του καλοκαιριού, η Ελλάδα βγαίνει αυτοδύναμη και καθαρά από μια πολύ δύσκολη περιπέτεια, στην οποία οδηγήθηκε εξαιτίας μιας αλόγιστης διαχείρισης, που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.
Σήμερα, όμως, χάρη στις θυσίες και τη δύναμη του ελληνικού λαού, μπορούμε να ατενίζουμε ξανά με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον.
Πριν από μια εβδομάδα ήταν στην Αθήνα ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν να αποκρύψουν αυτή την παρουσία, γιατί ενδεχομένως να μην τους αρέσει η ιδέα ότι αυτή η χώρα καταφέρνει να ξανασταθεί στα πόδια της. Όλα όσα είπε ο Πρόεδρος της Κομισιόν, δημιουργούν την εδραιωμένη αισιοδοξία ότι μετά από οκτώ χρόνια μπορούμε να αισιοδοξούμε ξανά. Και πριν από δύο ημέρες, τα ίδια επανέλαβε και με ακόμη πιο ισχυρό τρόπο, ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ, στην Αθήνα.
Όμως εγώ θέλω, κοιτώντας σας στα μάτια και με ειλικρίνεια, να σας πω ότι θα καταφέρουμε να βγούμε πράγματι από αυτή την περιπέτεια, όχι μόνον όταν τυπικά θα διαβαίνουμε την πύλη της εξόδου από τα προγράμματα, αλλά όταν –και γι΄αυτό δουλεύουμε με σχέδιο- αμέσως μετά θα μπορούμε να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα στήριξης και ενίσχυσης των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, στήριξης και ενίσχυσης της μεσαίας τάξης και εκείνων που επλήγησαν από την κρίση, καθώς επίσης και ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, ένα νέο αναπτυξιακό σχέδιο, το οποίο θα κάνει πράξη το όραμα για δίκαιη ανάπτυξη, διότι δεν αρκεί η επιστροφή σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά πρέπει τα οφέλη της ανάπτυξης να μοιράζονται με δίκαιο τρόπο στην ελληνική κοινωνία, τόσο ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, όσο όμως και κατά μήκος και πλάτος της γεωγραφικής περιφέρειας της πατρίδας μας. Υπάρχουν περιφέρειες, οι οποίες υπήρξαν ευνοημένες από τα χρόνια της ανάπτυξης και άλλες αδικημένες. Και ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης, οι αδικημένες περιφέρειες υπέστησαν ακόμη μεγαλύτερες πληγές. Πρέπει, λοιπόν, εκεί να ρίξουμε το βάρος.
Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, θέλω να αναφερθώ, με την ευκαιρία της παρουσίας μου στη Λήμνο σήμερα, σε μια σειρά από σημαντικά έργα που βαίνουν προς υλοποίηση στο νησί σας. Έργα τα οποία σχεδιάζουμε μαζί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, αλλά και την Αυτοδιοίκηση Α΄ βαθμού και τους τοπικούς φορείς. Διότι απέναντι στις δυσκολίες και τα προβλήματα δεν μας χωρίζει τίποτα. Αντιθέτως, πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις για να μπορέσουμε να υπερβούμε τις δυσκολίες. Έργα τα οποία αποτελούν τμήμα ενός συγκεκριμένου Αναπτυξιακού Σχεδίου για το Βόρειο Αιγαίο, το οποίο φτάνει συνολικά τα 44 εκατομμύρια ευρώ.
Στο πλαίσιο του Ειδικού Αναπτυξιακού Σχεδίου για το Βόρειο Αιγαίο, λοιπόν, όσον αφορά τη Λήμνο, έχουν ήδη ενταχθεί οι παρακάτω παρεμβάσεις:
Πρώτον, το ολοκληρωμένο Ψυχιατρικό Τμήμα Ενηλίκων στο Γενικό Νοσοκομείο Λήμνου, ύψους 1,5 εκατομμυρίου ευρώ.
Δεύτερον, τα έργα στο οδικό δίκτυο, για την αποκατάσταση και τη βελτίωση των οδικών προσβάσεων προς τους τουριστικούς πόλους του νησιού, συνολικής αξίας επίσης 1,5 εκατομμυρίου.
Τρίτον, η κατασκευή του κρηπιδώματος στην εξωτερική πλευρά του εσωτερικού λιμενίσκου Μύρινας, ύψους 450.000 ευρώ.
Τέταρτον, η κατασκευή και η αναβάθμιση αθλητικών εγκαταστάσεων στις τοπικές κοινότητες Μούδρου, Ατσικής και Αγίου Δημητρίου, ύψους 400.000 ευρώ.
Πέμπτον, οι εργασίες για τον εκσυγχρονισμό του Αρχαιολογικού Μουσείου Λήμνου, με κόστος 1,8 εκατομμυρίου ευρώ.
Και έκτο, στο πλαίσιο αυτή τη φορά του Προγράμματος Φιλόδημος, το οποίο υλοποιούμε και με τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, προχωράμε στο έργο ύψους 1,5 εκατομμυρίου ευρώ για την αποκατάσταση και την αναβάθμιση του κτιρίου του Γυμνασίου της Μύρινας.
Αυτές οι παρεμβάσεις, σε ένα μεγάλο εύρος τομέων από την Υγεία και τις Μεταφορές, μέχρι τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, συνολικού ύψους άνω των 7 εκατομμυρίων, συνιστούν την έμπρακτη έγνοια μας για την ενίσχυση και την αναβάθμιση της Λήμνου, την έμπρακτη και όχι στα λόγια.
Φίλες και φίλοι, πέραν των όσων ανέφερα για τα σημαντικά έργα που αφορούν τις υποδομές, θέλω να αναφερθώ και σε ένα ακόμα θέμα, ιδιαίτερης σημασίας για τη Λήμνο. Ένα θέμα το οποίο αφορά – και αυτό – τις αναπτυξιακές προοπτικές του νησιού, όμως ταυτόχρονα αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης και της ιστορίας του νησιού. Και μιλώ για το Παλλημνιακό Σχολικό Ταμείο. Έναν φορέα που προσέφερε τα μέγιστα στην πνευματική, πολιτιστική και οικονομική άνθηση του νησιού και έχει ιδιαίτερη σημασία για κάθε Λημνιό.
Και βρισκόμαστε σε αυτόν εδώ τον χώρο, ένα μέρος της μεγάλης αυτής έκτασης που ανήκει στον λημνιακό λαό και πρέπει να παραμείνει και να αξιοποιηθεί. Περιτριγυρίζομαι από ιστορικές φωτογραφίες, σημαντικές παρουσίες εδώ: από τον Ναύαρχο Κουντουριώτη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και άλλες μεγάλες προσωπικότητες, τον Γεώργιο Παπανδρέου ως υπουργό Παιδείας, που βρέθηκαν σε αυτόν εδώ τον χώρο, ο οποίος αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου. Ένα θεσμό, θα έλεγα, τον οποίο υπηρέτησαν στα 90 και πλέον χρόνια ύπαρξής του, επιφανείς προσωπικότητες.
Επιτρέψτε μου, όμως, μια ειδική αναφορά σε μια εξ αυτών. Έναν άνθρωπο που γεννήθηκε εδώ και η πολιτική και θεωρητική του διαδρομή, έχουν ξεχωριστό βάρος στη δική μας πολιτική οικογένεια, της παράταξης της Αριστεράς. Αναφέρομαι στον Ηλία Ηλιού, που συνέβαλε και αυτός στα πρώτα βήματα του Ταμείου, τη δεκαετία του ’30.
Το Ταμείο, λοιπόν, παρά την πλούσια παρακαταθήκη και ουσιαστική συμβολή του, βρέθηκε τα τελευταία χρόνια σε αδιέξοδο και σε τέλμα. Μια κατάσταση, η οποία ήρθε ως αποτέλεσμα μεν γραφειοκρατικών εμποδίων αλλά, θα έλεγα, και ως αποτέλεσμα της αδράνειας και της αδιαφορίας από την πλευρά της Πολιτείας.
Όμως, σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή την περίοδο και να δώσουμε την απαραίτητη στήριξη σε αυτό τον θεσμό, ώστε αναγεννημένος πλέον να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες.
Ξεκαθαρίζουμε, λοιπόν, το νομικό καθεστώς του Ταμείου, παίρνοντας την πρωτοβουλία να ιδρύσουμε ένα νέο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, το Παλλημνιακό Ταμείο, του οποίου διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας, αλλά και στο σύνολό της η περιουσία του, ως έχει ως σήμερα. Τροποποιούμε τους σκοπούς του, ώστε να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες. Τελειώνουμε με τη στρέβλωση του ορισμού από το κράτος του συνόλου της διοίκησης του Ταμείου και εισάγουμε θεσμοθέτηση αντιπροσωπευτικής διοίκησης, με τη συμμετοχή του Πανεπιστημίου, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του Σωματείου Φίλων της Μητρόπολης. Προχωράμε στη διασύνδεση του νέου Ταμείου με την πανεπιστημιακή κοινότητα και δίνουμε τη δυνατότητα μέσα από το νέο πλαίσιο για την ενίσχυση της καινοτόμας οικονομικής δραστηριότητας, μέσα από τη στήριξη της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής και των τοπικών προϊόντων, όπως άλλωστε συνέβαινε διαχρονικά σε αυτό τον τόπο.
Και τέλος, δίνουμε τη νομική δυνατότητα στον νέο φορέα, να στηρίξει τις δράσεις του αξιοποιώντας τα χρηματοδοτικά εργαλεία του ΠΔΕ, αλλά και του ΕΣΠΑ. Αποτελεί, εξάλλου, γενικό στόχο, αυτά τα χρηματοδοτικά εργαλεία, να κατευθύνονται σε στόχους, να κατευθύνουν πόρους σε εγχειρήματα που αναδεικνύουν την καινοτομία και ενισχύουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της εγχώριας παραγωγής, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του κάθε τόπου ξεχωριστά.
Εύχομαι, λοιπόν, μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο, το Παλλημνιακό Ταμείο να αποτελέσει ξανά σημείο αναφοράς για το νησί και να γίνει και αυτό ένα από τα αναπτυξιακά και πολιτιστικά παραδείγματα, που θα χαρακτηρίσουν την επόμενη μέρα της χώρας. Της χώρας μας, που –επαναλαμβάνω- μετά από μια μακρά περιπέτεια, βρίσκεται πια στα τελευταία μέτρα, διανύει τα τελευταία μέτρα της εξόδου από τα προγράμματα στήριξης.
Και το κυριότερο ζήτημα, πλέον, είναι το πέρασμα από αυτή την περίοδο σε μια νέα εποχή παραγωγικής ανασυγκρότησης, αλλά και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι γι΄ αυτή τη νέα εποχή εργαζόμαστε, αυτή τη νέα εποχή σχεδιάζουμε, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε αυτά τα τρία χρόνια. Όλα όσα καταφέρνουμε, δεν είναι αποτέλεσμα της συγκυρίας ή της τύχης. Είναι αποτέλεσμα σχεδίου και σκληρής δουλειάς μέσα σε αντίξοες συνθήκες.
Για το λόγο αυτό, έχουμε θέσει ως προτεραιότητα τη συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες, με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και τους τοπικούς φορείς, ώστε να συνδιαμορφώσουμε μαζί τους την αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας για τα επόμενα χρόνια.
Μέχρι σήμερα αυτό που κυριαρχούσε ήταν είτε η αδυναμία συγκρότησης ενός Αναπτυξιακού Σχεδίου διαρθρωμένου με αρχή, μέση και τέλος, είτε η συγκρότηση αποσπασματικών σχεδίων, τα οποία σχεδιάζονταν στο κέντρο, πίσω από κλειστές πόρτες.
Σήμερα, πιστεύουμε ότι η χώρα θα μπορέσει να αποκτήσει ένα Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, μονάχα αν αυτό σχεδιαστεί και αρχίσει να υλοποιείται από την Περιφέρεια προς το κέντρο. Γι΄αυτό και θεωρούμε ότι το Εθνικό Αναπτυξιακό μας Σχέδιο δεν μπορεί παρά να είναι ένα ψηφιδωτό, ψηφίδες του οποίου θα είναι τα Περιφερειακά Σχέδια, αυτά τα οποία θα σχεδιάζονται μαζί με τους τοπικούς φορείς, προσαρμοσμένα στις δικές τους ανάγκες, στις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και τις δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών. Αυτός είναι ο στόχος αυτού του νέου θεσμού των Περιφερειακών Συνεδρίων και πιστεύω ότι εγκαινιάζουμε έναν θεσμό, ο οποίος θα κριθεί, όχι από τις εξαγγελίες, αλλά από το έργο, την υλοποίηση δηλαδή των εξαγγελιών, το αμέσως επόμενο διάστημα.
Και πορευόμαστε με βάση την αρχή του διαλόγου και της συμπερίληψης των τοπικών κοινωνιών, δίνοντας την απαραίτητη βαρύτητα σε κάθε περιοχή. Διότι, για να είναι πραγματικά καλύτερη η επόμενη μέρα για τον ελληνικό λαό, θα πρέπει –επαναλαμβάνω- η ανάπτυξη που ήδη έχουμε κατακτήσει σε νούμερα (φέτος προβλέπεται 2%, του χρόνου περισσότερη) να είναι βασισμένη σε τρείς αναπόσπαστες αρχές: Να είναι ισομερής, να είναι βιώσιμη να είναι και δίκαιη. Και γι΄αυτό, σας διαβεβαιώνω, εργαζόμαστε.
Με αυτές, λοιπόν, τις σκέψεις, θα ήθελα για άλλη μια φορά να αναφερθώ στον ιστορικό αυτό τόπο και τη σημασία ενίσχυσης του ρόλου του Παλλημνιακού Ταμείου. Να αναφερθώ, όμως, συνολικά στο ρόλο αυτού του νησιού, του ιστορικού νησιού, με αυτή τη μεγάλη παράδοση, το σημαντικό ρόλο που παίζει ως ένα νησί φορτισμένο με ιστορία, παράδοση, πολιτισμό, αλλά και το ρόλο που παίζει ως νησί της πρώτης γραμμής. Ένα νησί, στο οποίο βρίσκονται καθημερινά άνδρες και γυναίκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων, για να διαφυλάσσουν την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας.
Ορθώς, λοιπόν, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, σχεδόν έναν αιώνα πριν, είχε πει ότι «εδώ στη Λήμνο χτυπά η καρδιά της Ελλάδας». Οφείλουμε εμείς οι νεότεροι να το θυμόμαστε και να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας, ούτως ώστε να μην είναι απλά μια ρητορική έκφραση, αλλά να γίνεται πραγματικότητα μέσα από την καθημερινή στήριξη των κατοίκων και της τοπικής κοινωνίας.
Σας ευχαριστώ θερμά.
