Η Ελλάδα, η χώρα του ήλιου και της θάλασσας, έχει ταυτιστεί εδώ και χρόνια με τον τουρισμό, έναν από τους βασικούς πυλώνες της οικονομίας της.
Οι κυβερνήσεις διαχρονικά προωθούν την εικόνα ενός τουριστικού παραδείσου, ενισχύοντας την ιδέα ότι η αύξηση των αφίξεων συνιστά επιτυχία.
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και αποκαλύπτει σοβαρές ελλείψεις και παραλείψεις στον τρόπο που διαχειρίζονται τον τουρισμό οι αρμόδιοι φορείς.
Η έννοια του “υπέρ τουρισμού” που προβάλλεται μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι στην ουσία ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Στην πραγματικότητα, τα ελληνικά νησιά, όπως η Σαντορίνη και η Μύκονος, δεν βιώνουν υπέρ τούρισμα, αλλά συνωστισμό.
Οι υποδομές είναι ανύπαρκτες ή ανεπαρκείς, γεγονός που καθιστά την εμπειρία του επισκέπτη απογοητευτική, ενώ οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν καθημερινά την πίεση ενός τουριστικού κύματος που δεν μπορεί να διαχειριστεί.
Η κυβέρνηση, αν και επιδιώκει να καταγράψει ρεκόρ τουριστικής κίνησης κάθε χρόνο, δεν έχει κάνει τις απαραίτητες επενδύσεις για τη βελτίωση των υποδομών.
Οι τοπικές κοινωνίες, που είναι οι πρώτες που πλήττονται από την τουριστική πίεση, δεν έχουν λάβει την απαιτούμενη χρηματοδότηση για να προσαρμοστούν στις ανάγκες του τουρισμού. Το αποτέλεσμα είναι η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και η αλλοίωση της εικόνας των νησιών.
Επιπλέον, το νέο ειδικό τέλος 20 € για τις κρουαζιέρες που επιβλήθηκε στους επισκέπτες των Σαντορίνης και Μυκόνου, αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα της απαξίωσης των τοπικών κοινοτήτων. Αυτό το μέτρο, που εμφανίζεται ως πηγή εσόδων για τα νησιά, είναι στην πραγματικότητα εισπρακτικού χαρακτήρα, καθώς μόνο το 1/3 των χρημάτων επιστρέφει στις τοπικές κοινωνίες. Αντίθετα, τα υπόλοιπα καταλήγουν στην κεντρική κυβέρνηση, ενισχύοντας την αίσθηση ότι οι νησιώτες είναι απλώς πηγές εσόδων.
Είναι καιρός οι φορείς και οι δήμαρχοι των νησιών να ενωθούν και να διεκδικήσουν τα συμφέροντά τους.
Η πρόταση για μείωση του ειδικού τέλους στα 5 € όπως ισχύει στα υπόλοιπα νησιά της κρουαζιέρας είναι μια πρώτη κίνηση προς την κατεύθυνση της δικαιοσύνης και της ισότητας. Οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν να διεκδικήσουν την επιστροφή των χρημάτων που τους αναλογούν και να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει τις υποδομές και τις υπηρεσίες που θα κάνουν τον τουρισμό βιώσιμο και ωφέλιμο για όλους. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να γίνει ένας πραγματικός τουριστικός προορισμός, όχι μόνο στα χέρια των μεγάλων τουριστικών ομίλων, αλλά και προς όφελος των τοπικών κοινοτήτων. Χρειάζεται όμως πολιτική βούληση και σχεδιασμός, που μέχρι σήμερα φαίνεται να λείπουν.
Οι κάτοικοι και οι φορείς των νησιών είναι οι πραγματικοί φύλακες της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς της χώρας και ήρθε η ώρα να ακουστεί η φωνή τους.
NEWS
