Οι νύχτες στην Ελλάδα, σε κάθε γωνιά της σε κάθε στενό και ριμίδι. Μεγάλη Εβδομάδα. Θυμούμαι από τα παιδικά μου χρόνια τις γυναίκες στο χωριό ν’ ασπρίζουν τις αυλές, να συγυρίζουν τα σπίτια και να απλώνουν τα ανοιξιάτικα σεμεδάκια.

«…Πάσχα έρχεται.. κόσμο θα ‘χουμε.. να μη φτιάξουμε και κάτι τις παραπάνω…»; Να λίγα κουλούρια πασχαλινά, να και κανα τσουρέκι, και αυγά που θα τα βάψουμε τη Μ. Πέμπτη. Και την Κυριακή… τότε πια, θα στρώσουμε το γιορτινό τραπέζι για όποιον περάσει απ’ τη γειτονιά.

Μην ξεχάσουμε και τα βαπτιστήρια… λαμπάδα οπωσδήποτε, και το αβγό το πασχαλινό και το δώρο του παιδιού να χαρεί περισσότερο περιμένοντας την Ανάσταση…

Έτσι είναι αυτές οι μέρες στην Ελλάδα, στα βουνά και στον κάμπο, στα χωριά μας, στα νησιά μας..!! Οι «μόνιμοι» περιμένουν τους ξενιτεμένους, κι οι αυλές, γεμίζουν κόσμο..

Από το Σάββατο του Λαζάρου, μέχρι και την Κυριακή του Πάσχα, τα έθιμά μας αναβιώνουν κάθε χρόνο. Κι έχει έθιμα και παράδοση αυτή η χώρα… σε κάθε περιοχή και κάτι ιδιαίτερο, κάθε χωριό και μια έκπληξη. Αλλού δίνουν και παίρνουν οι λάκοι για τις  σούβλες, αλλού τα φουρνιά.. όρεξη να ‘χεις!!!

Ρωτάω που λέτε τους παλιούς να μου πουν για αυτά που σήμερα αλλιώς τα ζουν.. και μου λένε για τα σγαρδούμια που έβαζαν στους Σαντορινιούς φούρνους και μοσχομύριζαν οι γειτονιές το Μ. Σάββατο το βράδυ. Στις παραστιές τα έψηναν λένε, με κλαδιά από τις αμπελιές. Και μετά μου είπαν για τον Ιούδα και τις κατηγορίες που του «φόρτωναν» σε κάθε σπίτι από όπου πέρναγε ο «κατήγορος». Την ημέρα του Πάσχα τον περίμενε η δίκη.

  • «Αυτός δεν ήταν που έκλεψε δυο κότες από την κερά Μαρία;»
  • «Μπα… αφού η κερά Μαρία δεν έχει κότες, ήντα λες;»
  • «Ναι, δεν τις έκλεψε. Εδώ μπήκε στ’ αμπέλι του Σκουργιαλού και τρύγησε πέρσι στη βεντέμα. Τις κότες θα άφηνε;

Έθιμα και παραδόσεις που θέλουμε εμείς οι νεότεροι να μαθαίνουμε και να αναβιώνουμε, όμως η κοινωνία έχει αλλάξει. Οι ανάγκες έχουν αλλάξει και οι προτεραιότητες επίσης. Κάποια τα ζούμε ακόμα (ευτυχώς), όπως το Λάζαρο, τα σήμαντρα…, κάποια άλλα χάθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Δυο μόνο έχουν μείνει ίδια. Η Ελληνική φιλοξενία που αποτυπώνεται στο χαμογελαστό πρόσωπο της κεράς που σε περιμένει «ξένε» στην πόρτα της με τα μελιτίνια στα χέρια, κι η νύχτα την άνοιξης στη Ελλάδα μας, που μυρίζει γιασεμί…

Καλό Πάσχα,

Καλή Ανάσταση!

SP