Δεν είναι κακό να αναγνωρίζεις τα λάθη σου. Τα προσωπικά σου πρώτα
γιατί όπως λέει και ο Δημόκριτος : «Κρέσσον τα οικήια ελέγχειν αμαρτήματα ή τα οθνεία. Δηλαδή : Είναι προτιμότερο να εξετάζεις τα δικά σου λάθη παρά των άλλων.».
Κι εγώ θα μιλήσω για τα δικά μου λάθη.
Για ποια λάθη μιλώ;
Μα για την απέραντη τσιμεντοποίηση που αφήσαμε να κυριεύσει το νησί απ’ άκρη σ άκρη.
Το ότι κλείσαμε τα αυτιά μας, όταν κάποιοι εδώ και χρόνια κάνανε εκκλήσεις να σταματήσει το κακό.
Το ότι ενώ βλέπαμε, δεν προβλέψαμε πως θάρθει μια μέρα που δεν θα μπορούμε να περπατήσουμε, να κοιμηθούμε, να ζήσουμε αξιοπρεπώς στο τόπο μας.
Αυτό το «ποιοτικός τουρισμός» που μας λένε, τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω τι σημαίνει.
Ποιοτικός τουρισμός θα πει ξένα συμφέροντα χτίζουν τεράστια ξενοδοχεία , μαντρώνουν τους επισκέπτες και δεν τους βλέπει κανένας, εκεί τρώνε , εκεί πίνουν , εκεί απολαμβάνουν τις εκλεκτές υπηρεσίες.
Και όταν βγαίνουν από τα τεράστια εξάστερα πεντάστερα κ.λπ. ξενοδοχεία τους πάλι με βραχιολάκια και συστημένοι πάνε , όπου πάνε.
«Ποιοτικός τουρισμός» θα πει τέλος οι οικογενειακές επιχειρήσεις, τέλος τα μικρά οικογενειακά ξενοδοχεία και παράδοση άνευ όρων στα ξενόφερτα συμφέροντα.
«Ποιοτικός τουρισμός» θα πει τέλος στην Σαντορίνη και την Κουλτούρα της και άμεση Μυκονιατικοποίηση της.
«Ποιοτικός τουρισμός» θα πει είσπραξη δισεκατομμυρίων από καμιά πενηνταριά μεγαλοξενοδόχους και κάτι ψίχουλα για τους υπόλοιπους.
Ποιοτικός τουρισμός είναι να σου λένε πως είσαι υποχρεωμένος να δώσεις το σπίτι σου, για να βολέψουν τους χιλιάδες εργαζόμενους που έχουν.
Δυστυχώς το τερματίσαμε.
Οι δρόμοι γεμάτοι κάθε λογής τροχοφόρα, μικρά μεγάλα, τεράστια δίπατα λεωφορεία, χιλιάδες μίνι μπας , χιλιάδες ενοικιαζόμενα, χιλιάδες απ’ όλα.
Και από την άλλη αγώνας να φτάσει το νερό, να εξυπηρετηθούν όλα αυτά τα θηρία που χτίστηκαν, αναστενάζουν οι υποδομές του νησιού που όταν κατασκευάστηκαν κανείς δεν ήξερε πως θα φτάναμε μέχρι εδώ.
Που να χωρέσουνε τόσα αυτοκίνητα, ποιος να καθαρίσει τόσους δρόμους, πώς να μαζέψεις τόσα απορρίμματα, που να τα πας, ποιος να τολμήσει να κυκλοφορήσει και να πάει μια βόλτα.
Ποιος να κοιμηθεί το βράδυ στα Φηρά; Ποιος να τολμήσει να μιλήσει;
Μούγραψε κάποιος νέος ένα σχόλιο κάτω από μια ανάρτησή μου και ήταν ότι χειρότερο μούχουν γράψει ποτέ:
– Πως αφήσατε το νησί ρε Μυτιληναίο να φτάσει μέχρι εδώ; Ντροπή σας!!
Δεν του απάντησα γιατί έχει δίκιο.
Εμείς που έχουμε φωνή, που έχουμε περάσματα στη κοινωνία, που μας ακούνε και μας εμπιστεύονται οι πολίτες, έπρεπε να συνταχθούμε με εκείνους που είχαν προβλέψει το κακό που έρχεται με την αλόγιστη τσιμεντοποίηση και με την ξέφρενη κακώς εννοούμενη ανάπτυξη.
Εμείς που ζήσαμε την Σαντορίνη του 70 και του 80 έπρεπε να βάλουμε πλάτη και να μην αφήσουμε να ξεσύρει έτσι ο τόπος.
Δεν το κάναμε και είμαστε υπόλογοι στις επόμενες γενιές.
Τουλάχιστον τώρα ας συνταχθούμε, όσοι αγαπούμε το τόπο, να σώσουμε ότι θα απομείνει.
Να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό.
Δεν χωράμε άλλους, φτάνει, ας πάνε να επενδύσουν αλλού, τόσα νησιά υπάρχουν.
Ως εδώ, τέλος.
Ας το πάρουμε χαμπάρι πριν είναι πολύ αργά.
¨
