Ένας ανθρωπάκος θέλησε να ψωνίσει απόλυτη αλήθεια από το μαγαζάκι της αλήθειας μιας μικρής επαρχιακής πόλης. Εκστασιάστηκε όταν είδε την ταμπέλα έξω από το μαγαζάκι. ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ της αλήθειας έγραφε. Σκέφτηκε ότι αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τι μπορεί να πουλούσαν. Μπήκε. Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε: «Συγνώμη. Είναι αυτό το μαγαζί της αλήθειας;» «Μάλιστα κύριε. Τι λογής αλήθεια θέλετε; Αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια στατιστική, πλήρη αλήθεια;»

Ώστε λοιπόν πουλούσαν αλήθεια. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο. «Θέλω πλήρη αλήθεια» αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση. «Είμαι τόσο απηυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες» σκέφτηκε. «Δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες, δεν θέλω απάτες ούτε κοροϊδίες» «Απόλυτη αλήθεια» διόρθωσε. «Μάλιστα κύριε. Ακολουθήστε με». Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας έναν πωλητή με αυστηρό ύφος, είπε: «Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει». Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει. «Ήρθα ν’ αγοράσω την απόλυτη αλήθεια». «Αχά! Συγνώμη, αλλά γνωρίζετε την τιμή;» «Όχι. Πόσο κοστίζει;» αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα ήξερε ότι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια. «Για όλη την αλήθεια» είπε ο πωλητής «το αντίτιμο είναι ότι ποτέ πια δεν θα έχετε την ησυχία σας». Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό. «Ευχ….Ευχαριστώ……… Συγνώμη…….» ψέλλισε.

Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος. Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει, ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό …. «Ίσως αργότερα» σκέφτηκε. «Ίσως αργότερα».

Εμείς λοιπόν κ. Περιφερειάρχα θα σας πουλήσουμε με το ζόρι ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, τώρα, όχι αργότερα, με αντίτιμο ποτέ πια να μην έχετε την ησυχία σας πάντα βεβαίως με γνώμονα τη νομιμότητα, και την προάσπιση  της ποιότητας ζωής των γηραιότερων συμπολιτών μας που φιλοξενούμε στο Ίδρυμά μας.

 

Η απόλυτη αλήθεια που σας πουλάμε ακούει-ανταποκρίνεται σε 300 ζευγάρια γάντια, 300 τεμάχια μάσκες και 12 τεμάχια κρεμοσάπουνα των 300 ml. Αυτή είναι με απόλυτα νούμερα η “βοήθεια” που μας έχετε προσφέρει όλο αυτό το χρονικό διάστημα που παλεύουμε με θεούς και δαίμονες για να διατηρήσουμε ένα ελάχιστο επίπεδο ποιότητας στην παροχή υπηρεσιών στους φιλοξενούμενους στο Ίδρυμά μας.

Δεν γνωρίζουμε εάν είσαστε ή όχι προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια που σας πουλάμε, δεν γνωρίζουμε εάν χρειάζεστε ορισμένα ψέματα για να βρίσκετε ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγετε, και κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίσετε τον ίδιο σας τον εαυτό. Ευτυχώς εμείς μόνο την απόλυτη αλήθεια μπορούμε να σας προσφέρουμε.

 

Κύριε Περιφερειάρχα ο αμέριστος σεβασμός που με λόγια εκφράσατε στους γηραιότερους συμπολίτες μας με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας πάσχει διότι δεν επιρρωνύεται από έργα εκ μέρους σας. Εκτός και αν θεωρείτε ως έργα 300 ζευγάρια γάντια, 300 τεμάχια μάσκες και 12 τεμάχια κρεμοσάπουνα των 300 ml.

Ένα παλιό αραβικό ρητό λέει: «Για να μπορέσεις να ξεφορτώσεις ένα φορτίο χαλβά το πιο σημαντικό είναι να έχεις δοχεία για να τοποθετήσεις το χαλβά». Με τη Σοφία και την Αλήθεια ισχύει το ίδιο όπως με το χαλβά. Εμείς κ. Περιφερειάρχα έχουμε αρκετά δοχεία για να τα γεμίσουμε αλήθεια!! Εσείς;

 

Μετά τιμής

Για το Δ.Σ. Πτωχοκομείου Θήρας

Ο Διευθυντής

Εμμανουήλ Π. Λειβαδάρος