Με τα διαρκώς διογκούμενα δυσάρεστα αποτελέσματα της ανθρώπινης δραστηριότητας, σύμφωνα με το μοντέλο της άγριας οικονομικής ανάπτυξης, να απειλούν πλέον την επιβίωση του Πλανήτη και επομένως τη ζωή μας, μας βρίσκει η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Η ανάπτυξη αυτή δεν υπήρξε τίποτα άλλο από ψευδεπίγραφη μεγέθυνση του πλούτου, με αντίστοιχη φρενήρη διασπάθιση των φυσικών πόρων με την άπληστη λεηλασία τους.Η ανθρωπότητα χειραγωγούμενη από την κοντόφθαλμη αγορά και τη μονόφθαλμη οικονομική επιστήμη, οδηγήθηκε εν τέλει απροετοίμαστη και σχεδόν τυφλή στην οικολογική κρίση που απεργάσθηκαν τα πρότυπα της οικονομικής ανάπτυξης σε Ανατολή και Δύση.
Η Παγκόσμια Οικολογική Κρίση άμεσα συνδεόμενη με την Παγκόσμια Μεταβολή ή διαφορετικά Παγκοσμιοποίηση, φαίνεται να οδηγεί σε κατώφλια μη αναστρέψιμων γεγονότων. Οι άνθρωποι χάνουν αγαθά που απολάμβαναν οι πρόγονοί τους όπως είναι ο ήλιος, το νερό, ο αέρας, το χώμα και η φύση ενώ το παράλογο όραμα της «κοινωνίας της αφθονίας» έχει καταλήξει στην άδικη και γεμάτη αδιέξοδα καταναλωτική κοινωνία με αυξανόμενη την οικονομική κρίση και φτώχεια.
Αλλά για να ενταφιασθεί μία ιδεολογία, όπως της ανάπτυξης που ταυτιζόταν με την συσσώρευση πλούτου και ανάλωση υλικών αγαθών, χρειάζεται να γεννηθεί η διάδοχός της, που σήμερα είναι το όραμα της βιώσιμης ανάπτυξης, της ισόρροπης δηλαδή επιδίωξης όλων των ανθρωπίνων αξιών, υλικών και άϋλων, σε αρμονία με τη φύση. Η βιώσιμη ανάπτυξη δεν έχει αξία αν παραμένει απλά ένα ευχολόγιο. Είναι ο πρόσφορος τρόπος ανάπτυξης, με την εναρμόνιση όλων των δημόσιων πολιτικών και όλων των κοινωνικών πρακτικών και με τη σύγκλισή τους προς τη διασφάλιση της συνεξέλιξης ανθρωπογενών συστημάτων και οικοσυστημάτων.
Είναι εύκολα κατανοητό ότι βάση και πρώτη αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης είναι η δημόσια οικολογική τάξη που από τη φύση της είναι έργο της δημόσιας πολιτικής. Το περιβάλλον ή λαμβάνει την προσήκουσα προστασία και διασώζεται ή δεν προστατεύεται και χάνεται. Δεν νοείται «ολίγη» ή «πολλή προστασία». Και στα ζητήματα αυτά δεν χωρεί πολιτική σκοπιμότης ή πολιτική που ρυμουλκείται από την Αγορά.
Η συμβίωση ανθρώπου και φύσης είναι εφικτή εφ’ όσον στηρίζεται στον ορθό λόγο και στην επιστήμη και όχι στην ιδιοτελή δύναμη.
ΝΙΚΟΣ ΖΩΡΖΟΣ
