Το κλειδί βρίσκεται στον διακηρυγμένο στόχο κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ να μειωθεί η έκθεση των τραπεζών στα «κόκκινα» δάνεια, για να μπορούν να χρηματοδοτήσουν την ανάκαμψη της οικονομίας, δηλαδή τους επιχειρηματικούς ομίλους.Εκεί αρχίζει και τελειώνει ο φαύλος κύκλος των εκβιασμών και των πλειστηριασμών, τον οποίο πρέπει να σπάσει με την πάλη του ο λαός.
Όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να θολώσει τα νερά, οι στόχοι που βάζει για τη μείωση των «κόκκινων» δανείων από τη μια και η προγραμματισμένη εκτόξευση των πλειστηριασμών από την άλλη επιβεβαιώνουν το ακριβώς αντίθετο.
Δείχνουν δηλαδή ότι το αμέσως επόμενο διάστημα τα λαϊκά νοικοκυριά θα βρεθούν αντιμέτωπα με ένταση των εκβιασμών, προκειμένου να καταθέσουν και την τελευταία δεκάρα από το υστέρημά τους στις τράπεζες, αν θέλουν να μη χάσουν το σπίτι τους.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει τράπεζες και κυβέρνηση στις ευρωπαϊκές εποπτικές αρχές, την τριετία 2019 – 2021 θα πρέπει η αξία των «κόκκινων» δανείων να μειωθεί κατά 50 δισ. ευρώ, από 85 δισ. που υπολογίζεται σήμερα.
Η μείωση αυτή προβλέπεται να επιτευχθεί κατά 50% με πωλήσεις και τιτλοποιήσεις δανείων, κατά 25% με ρυθμίσεις, κατά 20% με πλειστηριασμούς και κατά 10% με διαγραφές.
Πάνω σ’ αυτούς τους στόχους έρχεται να «κουμπώσει» το σχέδιο της κυβέρνησης για ακόμα μεγαλύτερη «χαλάρωση» της προστασίας της πρώτης κατοικίας, ανεξάρτητα από τη μορφή που θα πάρει ο νέος νόμος – πλαίσιο.
Με βάση αυτό το «πλαφόν» διαμορφώθηκε και ο στόχος για 30.000 πλειστηριασμούς το 2019 (από 16.000 το 2018 και λιγότερους από 8.000 συνολικά τα προηγούμενα χρόνια), ενώ την περίοδο 2019 – 2021 προβλέπεται να εκτοξευθούν στους 130.000, με δεκάδες χιλιάδες απ’ αυτούς να αφορούν λαϊκές κατοικίες!
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση διαφημίζει προκλητικά τα «εργαλεία» που περιέχονται στον νέο νόμο, όπως το «κούρεμα» ενός μέρους του δανείου, την επιμήκυνση στην αποπληρωμή των δόσεων και την επιδότησή τους από το κράτος.
Τα μέτρα που παρουσιάζει ως «ανακούφιση» και «προστασία» για τα λαϊκά στρώματα αφορούν δάνεια συγκεκριμένου ύψους και συνοδεύονται από εισοδηματικά και άλλα κριτήρια. Αλλά και από αυστηρότερους όρους για την αποπληρωμή του δανείου, που θα δεσμεύουν στο εξής τα λαϊκά νοικοκυριά.
Στον αντίποδα, οι τράπεζες διευκολύνονται κατά προτεραιότητα να εισπράξουν – έστω και σε περισσότερες δόσεις – χρήματα που αλλιώς θα έπρεπε να ξεγράψουν, ενώ και η επιδότηση της δόσης θα αφορά μόνο τα πολύ φτωχά νοικοκυριά.
Καθόλου τυχαία, τέλος, η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος για τον νέο νόμο απειλώντας με «κούρεμα» καταθέσεων για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αν δεν μειωθούν τα «κόκκινα» δάνεια. Βάζει δηλαδή το εξής «δίλημμα» στο λαό: ‘Η θα χάσουν τα σπίτια τους μερικές χιλιάδες υπερχρεωμένα νοικοκυριά, ή θα πληρώσετε όλοι μαζί τη χασούρα των τραπεζών με νέους φόρους και μείωση των καταθέσεων.
Δεν διστάζουν να καλλιεργούν την ανθρωποφαγία ανάμεσα σε λαϊκά νοικοκυριά που πλήττονται εξίσου από την αντιλαϊκή πολιτική, προσπαθώντας να βάλουν εμπόδια στην αλληλεγγύη και στους αγώνες που εκδηλώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Δεν πρέπει να τους περάσει! Η ένταση της αλληλεγγύης και της πάλης για μέτρα ουσιαστικής προστασίας της λαϊκής κατοικίας, όπως αυτά που προτείνουν τα ταξικά συνδικάτα και έφερε με πρόταση νόμου στη Βουλή το ΚΚΕ, είναι η μόνη απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων στην επίθεση που κλιμακώνουν κυβέρνηση, ΕΕ, τράπεζες και επιχειρηματικοί όμιλοι.
14/2/2019
